آرمان- ميثم سعادت: از امروز توافق اوليه ايران با كشورهاي 1+5 در ژنو به مرحله اجرا خواهد رسيد و بسياري از مردم اميدوارند با اجراي اين توافقنامه، مشكلات اقتصادي ناشي از تحريم‌هاي متعدد كاهش يابد. از سوي ديگر همان اندازه كه گام اول ايران در رسيدن به يك توافق نهايي در مذاكرات هسته‌ای با اهميت به نظر مي‌‌رسد، گام‌هاي بعدي نيز در رسيدن به يك توافق نهايي از اهميتي بالاتر و چه بسا بيشتر از گام اول برخوردار باشند. آن هم در حالي كه در داخل كشور برخي با اين توافق سر سازگاري ندارند و تلاش مي‌كنند تا در روند مذاكرات اخلال ايجاد كنند. در آستانه اجرايي شدن اين توافق مهندس محسن صفايي فراهاني، فعال اقتصادي و نماينده سابق مجلس با آرمان به گفت‌وگو پرداخت تا جنبه‌هاي مختلف اين توافق و تاثيرات آن را بر اقتصاد ايران بررسي کند.
با اجرایی شدن مرحله اول توافق ايران و كشورهاي 1+5 قرار است برخي تحريم‌هاي عليه كشورمان برداشته شود. آيا اين حركت مي‌تواند تاثيري در اقتصاد كشور داشته باشد؟
مساله توافق ژنو دو جنبه دارد؛ يكي همان جنبه‌اي كه روي كاغذ اتفاق افتاده و به مرور در عمل هم اتفاق خواهد افتاد. اين مرحله طبق تجربه‌اي كه در ديگر كشورهاي جهان هم اتفاق افتاده است، نمي‌تواند با سرعت زيادي روي اقتصاد ايران تاثيرگذار باشد اما جنبه ديگر اين توافق تاثير مثبت رواني آن روي بازار است. كما اينكه در دو سه ماه گذشته نيز شما شاهد بوديد بدون اينكه دولت كار خاصي در اقتصاد انجام بدهد و در حالي كه هنوز هم رشد اقتصادي كشور منفي1/5 درصد است اما بازار ارز و طلا و... دچار ثبات نسبي بود. آنچه اين بازار را تثبيت كرد، يك موج رواني بود كه سرمايه‌گذاري را در افق كوتاه‌مدت موجه جلوه داد و همين امر قطعا تاثير بسزايي در اقتصاد خواهد گذاشت.
اهميت این موضوع را چقدر می‌دانید؟
بازگشت اميد به بازار مي‌تواند بيش از آنچه در قالب توافق و روي كاغذ است تاثيرگذار باشد. همانطور كه سابقا جو رسانه‌هاي گفتاري و نوشتاري و... جوي منفي را از اوضاع اقتصادي ايران به رخ مي‌كشيدند، در حال حاضر فضاي رواني مثبت شده و همان رسانه‌ها فضاي مثبت به جامعه القا مي‌كنند. در صحنه بين‌المللي هم كساني كه به دنبال تجارت با ايران بودند در شرايط فعلي وضعيت بهتري را پيش روي خود مشاهده مي‌كنند. در حال حاضر در دوبي و تركيه تجار عرب و ترك بسياري هستند كه منتظر نتايج توافق ايران با كشورهاي 1+5 بودند و حالا نگراني آنها بابت مراوده اقتصادي با ايران از بين رفته است. اين افراد آماده و اميدوارند روابط اقتصادي بيشتري با ايران داشته باشند. فقط اميدوارم كه اين جو مثبت در داخل كشور هم حمايت شود و عده‌اي به دنبال آن نباشند كه با مطرح كردن برخي مسائل به جاي همراهي با دولت به فكر ايجاد مشكل و دردسر جديد براي دولت باشند.
همانطور که گفتید برخی در پی ممانعت از تحقق اين موضوع سعي در ايجاد اخلال در روند توافق دارند. راهكار دولت براي جلوگيري از این اقدامات چيست؟
مشكل اقتصادي كه در 8سال گذشته در ايران به وجود آمده بحث سياسي بين اصلاح‌طلبان و اصولگرايان نيست. مشكل از اينجاست كه در اين 8سال 800 ميليارد دلار به اقتصاد ايران تزريق شد. در اين ميان عده‌اي بودند كه از اين مبلغ نفع 100ميلياردي بردند و امروز نگران از بين رفتن آن فضا هستند. افرادي كه به چنين ثروت‌هايي دست پيدا كرده‌اند آماده‌اند هر هزينه‌اي پرداخت كنند تا اوضاع همچنان بي‌ثبات بماند و بتوانند از آب گل‌آلود باز هم ماهي بگيرند. افرادي كه در اوضاع تحريم به سود 100درصدي رسيده‌اند، از اوضاع پایدار و آرام استقبال نخواهند كرد چون در چنين شرايطي، سودهاي كلان نصيب آنان نخواهد شد. شما ببينيد چند سال قبل شهرام جزايري كه در مقياس‌هاي اين افراد اصلا به حساب نمي‌آمد، توانسته بود با عده‌اي از نمايندگان مجلس رابطه داشته باشد و افرادي كه چنين ثروت‌هايي را در اختيار دارند، آنقدر منابع دارند كه بتوانند بعضي مسئولان را تحت تاثير قرار دهند.
بهترين راه براي مقابله با این افراد چيست؟
كساني كه نسبت به سرنوشت كشور نگرانند، چه اصلاح‌طلب باشند و چه اصولگرا، بايد با اين مساله با هوشياري و عقلانيت برخورد كنند و به دنبال ايجاد فضاي آرامش در اقتصاد و در تمامي كشور باشند. در عين حال دولت مي‌تواند از آرايي كه گرفته و از قدرتي كه در راس قوه مجريه دارد براي پيشبرد برنامه‌هاي خود استفاده كند. نهادهاي امنيتي بايد نسبت به تحركات اين افراد حساس باشند و اجازه سوءاستفاده به برخي سودجويان ندهند. درست است كه دولت نبايد به سمت برخورد تند پيش برود اما بايد سعي كند با استفاده از اعتماد عمومي و ابزاري كه در اختيار دارد، مانع رفتارهاي غيرمنطقي اخلالگران شود.
دولت جلساتي را با سران احزاب برگزار كرده و ظاهرا قرار است اين جلسات ادامه داشته باشد. احزاب چه نقش و جايگاهي در افزايش اعتماد مردم به دولت خواهند داشت؟
به جز 8سال گذشته كه برخي فشارها باعث شده بود احزاب از تصميم‌گيري، نظارت و وظايف خود دور بمانند، احزاب هميشه ابزار مهمي در رابطه بين مردم و دولت ايفا كرده‌اند. در اين مقطع نيز احزاب مي‌توانند نقش موثري در افزايش اعتماد داشته باشند. چون اينجا بحث يك گروه خاص و گروه‌گرايي مطرح نيست و بحث بر سر مصالح مردم است. دولت مي‌تواند با فراخواندن افراد دلسوزي كه در دو جناح سياسي به عنوان مسئولان و فعالان مطرح هستند، از اين افراد براي رسيدن به مصالح مردم استفاده كند.
