عدم وابستگی به خارج از کشور، مزیت مهم قندی‌ها/ تولید الکل در «قپیرا»

به گزارش بورس‌نیوز سهم شرکت فرآورده های غذایی و قند پیرانشهر که از ابتدای سال ۹۷ بازده تقریبا ۴۰ درصدی برای سهامداران خود به ارمغان آورده، گزارشات مطلوبی ارائه کرده است. این شرکت در دوره ۳ ماهه منتهی به پایان مهرماه ۹۷، سود خالص  ۶۷۹۸۲ میلیون ریالی محقق ساخته در حالی که سود تحقق یافته در ۳ ماهه سال قبل ۲۱۶۰۰ میلیون ریال بوده است. این جهش ۲۱۵ درصدی سود خالص ناشی از جهش بیش از ۶۰۰ درصدی درآمد فروش بوده است. برخی سهم های قندی دیگر از جمله «قمرو»، «قشهد» و «قشرین» شرایط مشابهی دارند و به نظر می رسد باید منتظر روزهای سبز قندی ها در ماه های آینده باشیم.

شهرام طالبیان مدیرعامل شرکت فرآورده های غذایی و قند پیرانشهر «قپیرا» در گفت‌وگو با بورس‌نیوز در خصوص پیش بینی روند سودآوری آتی شرکت های قندی بیان کرد: سودآوری شرکت های قندی تحت تاثیر دو عامل نرخ خرید چغندرقند به عنوان مهمترین ماده اولیه و نیز نرخ فروش شکر است. هم نرخ چغندرقند و هم نرخ شکر توسط دولت تعیین می شود و شرکت ها اختیاری در این زمینه ندارند. از این رو وضعیت کارخانجات قندی تفاوت چندانی با هم ندارد و فقط ممکن است کارخانجات بزرگ به دلیل نسبت هزینه سربار کمتر، سود بیشتری محقق سازند. 

وی افزود: البته کارخانجات تولیدکننده شکر معمولا مقداری محصولات جانبی از جمله تفاله و ملاس و... هم دارند که مشمول قیمت گذاری دولتی نیست و می تواند تا حدی بر سودآوری آنها اثرگذار باشد. ضمن اینکه در برخی کارخانجات، ملاس تبدیل به الکل یا قند می شود که ارزش افزوده بیشتری هم به همراه دارد. شرکت فرآورده های غذایی و قند پیرانشهر هم از ملاس، الکل تولید می کند.

این فعال صنعت قند و شکر در ادامه ضمن اشاره به معایب قیمت گذاری دستوری در صنعت قند و شکر اظهار داشت: نرخ خرید چغندرقند از کشاورزان امسال اختلاف بسیار اندکی با نرخ سال گذشته داشت و به همین بهانه، با وجود افزایش قیمت شدید اکثر کالاها و خدمات، نرخ شکر هم افزایش چندانی نسبت به نرخ سال قبل نداشت. این در حالی است که چغندرقند حدود ۸۵ درصد از بهای تمام شده شکر را تشکیل می دهد و سایر اقلام موثر بر بهای تمام شده شکر رشد داشته و بهای تمام شده شکر را هم افزایش داده است. در مجموع تعیین قیمت پایین برای شکر، موجب کاهش حاشیه سود صنعت و کاهش جذابیت سرمایه گذاری در صنعت قند و شکر شده و در بلندمدت به صنعت آسیب خواهد رساند. اکثر کارخانجات قندی قدمتی چندین ساله داشته و ماشین آلات مستهلک شده اند. اگر حاشیه سود تولید در معرض تهدید قرار بگیرد و کاهش یابد، بازسازی تجهیزات صنعت آن طور که باید انجام نمی شود و مشکل ساز خواهد شد. امیدواریم مسوولان و تصمیم گیرندگان در زمان تعیین نرخ شکر، هزینه های بازسازی خطوط تولید را هم مد نظر قرار دهند تا از بروز مشکلات احتمالی جلوگیری شود.

طالبیان در خاتمه در رابطه با مهمترین نقاط قوت صنعت عنوان کرد: عدم وابستگی صنعت تولید قند و شکر به خارج از کشور مهمترین نقطه قوت صنعت محسوب می گردد. هم مواد اولیه و هم بازار فروش شکر داخلی است و این مزیت مهمی برای صنعت قلمداد می شود. البته واردات شکر می تواند تهدیدی برای صنعت باشد که امیدواریم در این زمینه با دقت نظر بیشتری عمل شود.