ققنوسی از دل کوره‌های فولاد / آهن‌سرد در لیست صنایع پیشتاز کشور

به گزارش بورس‌نیوز، طبق آمارهای اعلام شده حدود 4 سالی می‌شود که فولادسازان علاوه بر تامین نیاز بازار داخل، صادرات را در کارنامه خود قرار داده‌اند و هدف‌های اساسی همچون صادرات به اروپا را برای خود رقم زدند.

تنها در تامین چند نوع محصول فولادی خاص به واردات وابسته‌ایم و مهم‌ترین نقاط قوت صنعت فولاد، برخورداری صنعت فولاد از تکنولوژی پیشرفته، در اختیار داشتن منابع و ذخایر غنی در داخل کشور و همچنین ارتقا رتبه صنعت فولاد ایران در جهان است.

در همین راستا با عزیز قنواتی مدیرعامل فولاد امیرکبیر کاشان به گفت‌وگو نشسته‌ایم که به شرح زیر است: 

مهم‌ترین نقطه قوتی که امروز فولادی‌ها را پولادی کرده، آن بوده که توانستند به تکنولوژی جدید و ساخت کارخانه‌های فولادی و البته تکنولوژی بهره‌برداری از فولاد دست پیدا کنند ضمن آنکه در گذشته و حتی پیش از انقلاب، در هر کارخانه فولادی افراد خارجی مشغول به کار بوده که امروز تمامی افراد مشغول به کار در کارخانه‌ها را پرسنل داخلی تشکیل می‌دهد.

از سوی دیگر، فولادی‌ها این توانایی را پیدا کردند که قطعات مورد نیاز کارخانه فولادی را بومی‌سازی کرده و نه‌تنها نیاز کشور را در تمامی حوزه‌های فولاد تامین کنند بلکه بخش عمده‌ای از بازار آسیا، آفریقا و اروپا را در دست بگیرند و صادرات فولاد را به چرخه اقتصادی کشور وارد کنند.

همچنین باید اشاره کرد که نقطه قوت دیگر اشتغال‌زایی بوده که پس از نفت، گاز و پتروشیمی امروز مهم‌ترین صنعت اشتغال‌زا و درآمدزا از نظر ملی، «فولاد» است. 

صنعت فولاد، جزو حوزه‌های درآمدزایی ملی بوده که می‌تواند با نقاط قوت فراوانی در اقتصاد کشور نقش تاثیرگذاری داشته باشد؛ تنها نقطه ضعف این صنعت آن بوده که تنها در بخشی از تکنولوژی روز دنیا، کمی عقب مانده زیرا تکنولوژی‌های فولاد کمی قدیمی بوده و باتوجه به اینکه سرمایه‌گذاری در فولاد ما از گذشته صورت گرفته کمی فرآیند تولید بر مبنای تکنولوژی‌های قدیمی است؛ اگر بتوانیم تکنولوژی روز دنیا را وارد یا اینکه با هماهنگی دانشگاه‌ها ساخته شود، کنیم نقش این صنعت بسیار پررنگ خواهد شد؛ نقاط قابل بهبود صنعت فولاد فقط در تکنولوژی بوده که باید بتواند تکنولوژی روز دنیا را پیاده کند.

از لحاظ خودکفایی به خاطر تحریم‌هایی که صورت گرفته قادر به ساختن بسیاری از نیازهای صنعت، قطعات یدکی و حتی ساختن بعضی از خط‌ها و داخلی و بومی‌سازی آنها بوده‌ایم که اینها نکات مثبتی بود که در این صنعت رخ داده است. 

حدود 10 سال پیش ایران بزرگ‌ترین و دومین‌واردکننده دنیا با حدود 10 میلیون‌تن واردات بوده‌ اما الان به صادرکننده تبدیل شده‌ایم؛ ولذا به خاطر تحریم‌ها به نظر می‌آید که 12 میلیون تن بیشتر مصرف داخلی نباشد و برای 13میلیون تن باید برنامه‌ریزی صادرات داشته باشد اما متاسفانه به خاطر صادرات و تحریم‌ها معضلی به وجود آمده است.

تنها راهکار رفع مشکل، خرید یا ساخت تکنولوژی است؛ معمولا کشورهای اروپایی زمانی که به یک تکنولوژی دست پیدا می‌کنند نتیجه چند سال تحقیق و آزمایش بوده تا به یک فرآیند برسد؛ در مرحله نخست، باید تکنولوژی را وارد کرد زیرا نمی‌توان گفت که هیچ تکنولوژی و فناوری دنیا را قبول نداریم که این تفکر صحیح نیست.

ابتدا آن چیزی را که در کشور و ساختار اقتصادی وجود ندارد یا باید وارد کرد یا ساخت بنابراین نباید حیات یک تکنولوژی را فدای غرور برخی افراد کرد.

در ابتدای انقلاب، یک میلیون تن تولید در کشور وجود داشته و امروز این میزان به 20 میلیون تن رسیده اما الان با توجه به سرمایه‌گذاری که از ابتدای انقلاب شکل گرفته و به بهره برداری رسیده شرایط فولادی‌ها را طی 40سال بعد از انقلاب مطلوب ساخته است.

فولاد در حوزه‌های اقتصادی کشور حرف نخست را زده و نقشی اساسی در صنایع پیشتاز کشور رقم زده می‌شود که این نقش در آینده نیز ادامه‌دار خواهد بود.

صادرات چند مولفه اساسی داشته که بر همین اساس نرخ، کیفیت، قوانین و مقررات حاکم بر صادرات از اهمیت فراوانی در چرخه صادرات برخوردار هستند؛ اگر تمامی این فاکتورها با یکدیگر تلفیق شوند وضعیت صادرات از مطلوبیت خاصی برخوردار می‌شود؛ نباید فراموش کرد که بعضی قوانین باید پایدار باشد و تنها برخی از آنها باید متناسب با شرایط اقتصاد و صنعت تنظیم شوند؛ سیاستگذاری را البته به گونه ای معنا باید شود که توانایی رقابت با سایر کشورها فراهم شود اما برخی قوانین باید ثابت باشد که سیاست‌گذار فولادی بتواند طراحی برای آینده بنگاه اقتصادی خود داشته باشد.

نیاز به سیاست‌گذاری در این صنعت از آنجایی اهمیت پیدا می‌کند که اگر یک بازار صادراتی هدف ایجاد شود باید اطمینان مشتری را حاصل کرد و مشتری وفادار را برای خودمان ایجاد کنیم که این معقوله برای بنگاه های اقتصادی زمان‌بر است؛ اگر سیاست‌گذاری وجود نداشته باشد و قوانین و مقررات برضد تولید باشد، سریعا رقبا جایگزین صنایع ایرانی در بازارهای هدف می‌شوند، مثال آن فرش، پسته و زعفران بوده که زمانی محصولات منحصر به فردی بوده که اگر مانع صادرات شویم، بخواهیم کشورهایی همچون ترکیه و غیره جای ایران را می‌گیرند بنابراین مولفه صادرات به عنوان یک مولفه حساس و مهم در صادرات با هماهنگی بخش‌خصوصی باید مدنظر قرار بگیرد که متناسب با شرایط روز دنیا تغییر کند.

اعتقادم این است باتوجه به اینکه صنعت فولاد از نظر ارزآوری، اشتغالزایی، خودکفایی، اقتصاد مقاومتی و سرانه و درآمد ملی نقش مهم و موثری در کشور دارد، خواهشی که از مسئولان بخش خصوصی و دولتی با هماهنگی یکدیگر بتوانند به این صنعت کمک کنند تا طرح‌هایی که در پیش وجود دارد، پیاده سازی شده تا پیشتازی در منطقه حفظ شود تا بتوان بازارهای دیگری را از صنعت فولاد و کالای ایرانی پُر کرد.