ظاهرا «وبشهر» چندان میانه خوبی با پرداخت سود نقدی سهامداران ندارد و معمولا در این امر تعلل میکند که در نتیجه آن، رقمهای بالایی از سود سهام پرداختنی در سمت بدهیها مینشیند.
به گزارش واحد سنجش و راه حلهای رفتاری در بازار (آبسیم) بورس نیوز، در شرایط رکود اقتصادی، تأمین نقدینگی و سرمایه در گردش یکی از دغدغههای اصلی شرکتهای تجاری به شمار میرود. این موضوع حتی برای سهامداران و سرمایه گذاران در بازار سرمایه نیز از اهمیت بسزایی برخوردار است؛ چرا که در چنین شرایطی دریافت سود نقدی که در مجامع سالانه تقسیم میگردد، به چالش کشیده میشود.
این وضعیت در شرکتی همچون «توسعه صنایع بهشهر» به خوبی قابل رؤیت است. در ترازنامه این شرکت و در سمت بدهیها، مبلغ سنگینی در مقابل سود سهام پرداختنی خودنمایی میکند. به عبارت بهتر، این سرفصل به تنهایی تمام بار بدهیهای شرکت را به دوش کشیده است.
بر اساس آخرین صورتهای مالی ارائه شده، در پایان اسفند ماه سال 96 مبلغ 1206 میلیاردريال سود سهام باید پرداخت میشد؛ اما این رقم در طول سال 97 نه تنها کم نشد، بلکه بر بار آن افزوده گردید و به 2041 میلیارد ريال افزایش یافت.
نگاهی به سالهای گذشته نیز نشان میدهد که این شرکت سرمایه گذاری، چندان میلی به پرداخت سود نقدی مصوب در مجمع خود ندارد و در دورههای اخیر این سرفصل یک روند صعودی را در مجموع سپری کرده است.
تحلیل فاصله ساختار بدهی «وبشهر» از سایر شرکتهای حاضر در گروه محصولات غذایی بازار سرمایه نشان میدهد که بر خلاف گروه، حجم سود سهام پرداختنی بیشترین سهم از کل بدهیها دارد. در گروه تنها 5 درصد بدهیها به این بخش تخصیص یافته اما در شرکت مذکور اندکی کمتر از 100 درصد است.
شاید بتوان دلیل این حجم از سود سهام پرداختنی انباشته شده در ترازوی بدهیها را در مجامع سالانه «وبشهر» جستجو کرد.
بررسیها حاکی از آن است که «وبشهر» مجامع پرباری برگزار کرده و همیشه درصد بسیار بالایی از سود محقق شده را به عنوان سود نقدی بین سهامداران خود تقسیم کرده است. حتی در سالهای 92 و 93 پا را فراتر گذاشته و بخشی از سود انباشته را نیز به جیب سهامداران و سرمایه گذاران سرازیر کرد.
حال سوال این است، شرکتی که توان پرداخت به موقع سود نقدی خود را ندارد، چگونه تصمیم به تقسیم سود بالا میگیرد؟!
ارسال نظر
اخبار روز
خبرنامه
نظرسنجی
به نظر شما دولت چهاردهم باید کدام یک از موارد زیر را در اولویت کاری خود قرار دهد.