افزایش قیمت محصولات فرعی، مهم‌ترین دلیل رشد سودآوری قندی‌ها

خریداران عمده شکر، عمدتا صنایعی هستند که محصولات آنها مشمول قیمت‌گذاری تکلیفی نیست؛ ولی شکر با قیمت تعرفه‌ای خریداری می‌کنند.

کد خبر : ۱۸۷۲۸۹

به گزارش بورس‌نیوز، گروه قندی معاملات دومین هفته بهمن‌ماه را با رنگ سبز و فشار تقاضا آغاز کرد.

در حالی اکثر سهم‌های این گروه با صف خرید همراه شدند که گزارش‌های عملکرد قندی‌ها نشان از رشد چشمگیر درآمد شرکت‌ها در سال جاری نسبت به مدت مشابه سال قبل دارد.

شرکت قند هگمتان که در ۳ ماهه منتهی به پایان آذرماه با جهش ۲۳۳ درصدی نسبت به مدت مشابه سال قبل، سود خالص ۱۵۸ میلیارد ریالی محقق کرده بود؛ در آخرین شفاف سازی خود خبر از تحقق درآمد فروش ۴۰۹ میلیارد ریالی در دوره ۴ ماهه داده که ۱۴۵ درصد بیش از درآمد مدت مشابه سال قبل بوده است.

اکبر نیک راه مدیر مالی شرکت قند هگمتان در گفت‌وگو با بورس‌نیوز در خصوص دلایل رشد سودآوری قندی‌ها بیان کرد: بخشی از رشد سودآوری شرکت‌های قندی ناشی از کشت پاییزه چغندرقند و افزایش تولید شرکت‌ها بوده ضمن آنکه امسال نرخ فروش مصوب شکر بالاتر از سال قبل رفته است.

وی ادامه داد: مهم‌ترین دلیل رشد سودآوری شرکت‌های قندی، افزایش قیمت چشمگیر محصولات فرعی همچون تفاله خشک و ملاس بوده که تمامی شرکت‌های تولیدکننده شکر، محصولات فرعی داشته و از این افزایش قیمت نسبت به سال قبل، بهره برده‌اند.

این فعال صنعت شکر در رابطه با تاثیر افزایش قیمت جهانی شکر بر روند سودآوری شرکت‌های قندی کشور اظهارداشت: نرخ فروش شکر، نرخ مصوبی بوده و شرکت‌ها امکان فروش شکر با قیمت بالاتر از قیمت مصوب ندارند ولی افزایش قیمت جهانی شکر، نرخ محصولات جایگزین شکر را تحت تاثیر قرار داده و این موضوع، می‌تواند بر قیمت شکر در سال آینده اثرگذار باشد.

نیک راه در مورد وضعیت کشت چغندرقند گفت: کشاورزان تعصب خاصی بر کشت یک نوع محصول ندارند و هر محصولی که از قیمت بالاتری برخوردار باشد، برای کشاورزان جذاب‌تر خواهد بود تا این لحظه کشت چغندرقند آنقدر جذاب بوده که موجب افزایش بهره‌برداری و سودآوری قندی‌ها شده است.

مدیر مالی «قهکمت» در خصوص علت توقف عرضه شکر در بورس کالا عنوان کرد: خریداران عمده شکر، عمدتا صنایعی هستند که محصولات آنها مشمول قیمت‌گذاری تکلیفی نیست؛ ولی شکر با قیمت تعرفه‌ای خریداری می‌کنند.

وی در پایان خاطرنشان کرد: عرضه شکر در بورس‌کالا مزیتی برای شرکت‌های تولیدکننده ندارد و فقط مجبور به تحمل هزینه کارمزد کارگزاری و ارائه ضمانت‌نامه هست بنابراین شرکت‌ها ترجیح می‌دهند به جای عرضه در بورس کالا، مستقیما با خریداران عمده وارد معامله شوند.