طلای ۳۲۰۰ دلاری و نفت ۶۰ دلاری زیر سایه مذاکرات عمان
به گزارش بورس‌نیوز به نقل از اینوستینگ؛ پس از مدت‌ها سکوت، بالاخره نشانه‌هایی از ازسرگیری مذاکرات میان ایران و ایالات متحده دیده می‌شود. گفتوگوهایی که هفته گذشته در عمان انجام شد، از سوی هر دو طرف "سازنده و مثبت" توصیف شد. در ادامه، منابع نزدیک به دولت آمریکا از برنامه‌ریزی برای دور دوم مذاکرات در رم خبر دادند.
اما در حالی که امید به احیای دیپلماسی زنده شده، دونالد ترامپ تهدید کرده در صورت عدم توافق، گزینه نظامی را روی میز نگه می‌دارد. او در گفت‌وگویی غیررسمی با خبرنگاران، اعلام کرد که "تصمیم‌گیری درباره ایران خیلی زود انجام خواهد شد". با این حال، از ارائه جزئیات خودداری کرد.
بازار طلا؛ پناهگاه در روز‌های تردید
در میانه‌ی این تحولات، بازار طلا که همواره آیینه‌ی نگرانی‌های ژئوپلیتیکی است، نوسانات قابل‌توجهی را تجربه کرد. بهای هر اونس طلا اگرچه اندکی از اوج تاریخی خود عقب‌نشینی کرد، اما همچنان بالای ۳۲۰۰ دلار باقی ماند. تحلیل‌گران این ثبات نسبی را ناشی از ضعف دلار، احتمال کاهش نرخ بهره از سوی فدرال رزرو، و البته تداوم نااطمینانی در صحنه بین‌المللی می‌دانند.
در همین حال، بانک گلدمن ساکس، پیش‌بینی خود از قیمت طلا در سال ۲۰۲۵ را از ۳۳۰۰ به ۳۷۰۰ دلار افزایش داد. این بانک اعلام کرد در صورت شدت‌گرفتن جنگ تجاری آمریکا و چین، قیمت طلا حتی می‌تواند به ۴۵۰۰ دلار برسد. رشد تقاضای پناهگاهی، تضعیف چشم‌انداز رشد جهانی، و احتمال رکود اقتصادی در آمریکا از جمله دلایل این چشم‌انداز افزایشی عنوان شده‌اند.
نفت در تله‌ی عرضه و تعرفه
اما در سمت دیگر، بازار نفت روندی متفاوت را طی می‌کند. قیمت نفت برنت که پس از سقوط ناشی از فروش‌های پس از "روز آزادی" اندکی احیا شده بود، همچنان با فشار‌های متعددی مواجه است. از ابتدای سال جاری میلادی، بهای نفت برنت بیش از ۱۳ درصد کاهش یافته و پیش‌بینی‌ها حاکی از تثبیت قیمت‌ها در بازه‌ی ۵۰ تا ۶۵ دلار در هر بشکه است.
تحلیل‌گران معتقدند که این روند نزولی، تحت تأثیر دو عامل اصلی است: نخست، کاهش تقاضای جهانی به‌واسطه‌ی افزایش تعرفه‌ها و کندی رشد اقتصادی چین، و دوم، تصمیم اخیر اوپک پلاس مبنی بر افزایش تولید. برخلاف گذشته، به نظر می‌رسد کشور‌های عضو این ائتلاف، تمایل چندانی به کاهش تولید برای حمایت از قیمت‌ها ندارند.
در این میان، اختلافات درونی اوپک پلاس، به‌ویژه میان عربستان سعودی و تولیدکنندگانی، چون عراق و قزاقستان، مانع از شکل‌گیری اجماعی موثر شده است. اگرچه برخی پیش‌بینی‌ها از احتمال کاهش تولید در آینده خبر می‌دهند، اما فعلاً بازار نفت باید با مازاد عرضه و تقاضای ضعیف کنار بیاید.
هرچند محور مذاکرات عمان و رم، موضوع هسته‌ای ایران است، اما نمی‌توان تأثیر این گفت‌و‌گو‌ها را بر سایر حوزه‌های اقتصادی و امنیتی نادیده گرفت. ایران به‌دنبال کاهش فشار تحریم‌ها و احیای دسترسی به منابع مالی خود است، در حالی که ایالات متحده تلاش می‌کند از طریق یک توافق جدید، هم برنامه هسته‌ای ایران را محدود کند و هم نفوذ منطقه‌ای آن را مهار سازد.
در این میان، بازیگران جهانی نیز سعی دارند منافع خود را حفظ کنند؛ روسیه و چین به‌دنبال حفظ تعاملات استراتژیک با ایران هستند، در حالی که اروپا نگران تبعات اقتصادی هرگونه درگیری جدید در خاورمیانه است. حتی در بازار‌های جهانی، هر حرکت سیاسی در این زمینه به‌شدت رصد می‌شود؛ چرا که نتیجه این مذاکرات می‌تواند آینده نفت، طلا، و حتی نظم اقتصادی نوظهور را تحت‌تأثیر قرار دهد.
پایان مطلب