احتمالا ایران تنها کشوری است که در چند دهه اخیر موفق گردیده تجارب جالب و پیچیده‌ای را در زمینه دولتی سازی و خصوصی سازی به نام خود ثبت کند. برخی کشور‌ها توان دولتی سازی کامل را ندارند و بسیاری دیگر از کشور‌ها هم در حد و اندازه‌های خصوصی سازی‌های واقعی نیستند. اما خوشبختانه، ایران با اتکا بر علوم پیشرفته داخلی و تکیه بر توان جوانان انقلابی در ۵ دهه گذشته، هم موفق شده شرکت‌های خصوصی بسیاری را با دولتی سازی نابود کند (ایران خودرو دیزل، لوازم خانگی پارس، ده‌ها شرکت دارویی و …) و هم توانسته بسیاری از شرکت‌های دولتی را با خصوصی سازی‌های مضحک و هدفمند به نابودی بکشاند. چگونه ممکن است ۶۲ درصد از سهام شرکتی ۵.۰۰۰ میلیارد تومانی (به گواه کارشناسان) را با تنها ۴۶۵ میلیارد تومان آنهم با اقساط بلند مدت به چند وارد کننده برنج هندی واگذار کنند؟ البته قطار واگذاری فروشگاه‌های رفاه با هدف نابودی، در ریل موفقیت قرار گرفته و چیزی به نابودی آن باقی نمانده است.