به گزارش واحد سنجش و راه حلهای رفتاری در بازار (آبسیم) بورس نیوز، در حال حاضر ایران جزو 10 تولیدکننده برتر فولاد جهان است؛ در حالی که بر اساس افق 1404، ایران باید با تولید سالیانه 55 میلیون تن فولاد خام به جایگاه هفتم دنیا دست یابد. قابل ذکر است که ظرفیت کنونی فولاد 34 میلیون تن است.
تحقق چشمانداز 1404 به بازارهای صادراتی و جذب سرمایه‌گذاری خارجی بستگی دارد؛ اما سال 97 با کاهش صادرات فولاد خاتمه یافت. بنابراین، به نظر میرسد راه دشواری برای رسیدن به هدف مذکور در پیش داریم. نیاز به اتخاذ راه حلهای بزرگ برای حل مشکل مبادلات بین‌المللی و حمل‌ونقل، به شدت احساس میشود؛ چرا که بازار داخل اشباع شده و میزان تولید بیش از مصرف داخلی است.
به این ترتیب، شرکت‌های فعال در این صنعت جهت تحقق افق 1404، ضمن افزایش ظرفیت تولید، باید به فکر مقاصد صادراتی جدید نیز باشند. با این اوصاف، جهت اجرای طرحهای توسعه و افزایش ظرفیت تولید، افزایش سرمایه امری اجتنابناپذیر تلقی میشود.
در همین راستا، شرکت «فولاد مبارکه اصفهان» در آخرین روزهای بهمن ماه سال گذشته 55000 میلیارد ريال از سود انباشته خود را به سرمایه بدل کرد.
شرکت «فولاد خوزستان» نیز در آخرین روزهای سال 97 نیز 4576 میلیارد ريال از سود انباشته را به کار گرفت و به نام سرمایه ثبت کرد.
نگاهی به صورتهای مالی شرکت‌های فولادساز نشان میدهد که «فولاد هرمزگان جنوب» از زمان ورود به بازار سرمایه در فروردین ماه سال 94 تاکنون افزایش سرمایه نداده و همچنان با سرمایه 15000 میلیارد ريالی پیش میرود. با توجه به سود انباشته 13589 میلیارد ريالی تا پایان آذر ماه سال 97، به راحتی میتواند از این محل بر سرمایه خود بیافزاید.
«فولاد کاوه جنوب کیش» نیز اخیرا 4000 میلیارد ريال آورده نقدی دارد و افزایش سرمایه به همین میزان را نیز به اختیار هیأت مدیره واگذار کرده است.
بر اساس ارزیابیها، در بین فولادسازان، «فولاد امیرکبیر کاشان» با نسبت سود انباشته به سرمایه 160 درصدی، به شدت مستعد افزایش سرمایه از این محل است.
نگاهی به صورتهای مالی فولادسازان نشان میدهد همه شرکت‌ها به جز «فولاد هرمزگان جنوب» طرح توسعه دارند که راهاندازی آنها ظرفیتهای جدید را وارد مدار تولید میکند.
شرکت «فولاد هرمزگان جنوب» برخلاف سایر همگروهیها تحرک چندانی ندارد و برای این که از قافله جا نماند، باید برنامههای جدی برای آینده خود طرحریزی کند.
در مجموع میتوان گفت در سالهای آینده از فولادسازان بیش از پیش خواهیم شنید و با راهاندازی طرحهای توسعه سودآوری این شرکت‌ها وارد فاز جدید خواهد شد. البته این موضوع به صادرات گره محکم خورده و در صورتی که بازارهای خارجی همچون عراق در سیطره فولادسازان داخلی قرار نگیرد، طرحهای مذکور بازدهی لازم را نخواهند داشت.
