همان‌گونه که مشاهده کردید حتی وضعیت صنایع بزرگی نظیر صنعت فلزات اساسی کشور نیز، با چالش‌های جدی و مشکلات اسفناکی روبرو است. با این حال، ظاهرا رسیدگی به ناترازی‌های انرژی و تولید کارخانجات کشور در دستور کار جناب پزشکیان و تیم مدعی وی قرار ندارد و ایشان ترجیح می‌دهند به جای رایزنی‌های سیاسی، جذب سرمایه گذار و سرمایه گذاری‌های کلان در زیر ساخت‌های رو به نابودی کشور، انرژی خود را صرف تحکیم وفاق ملی (تقسیم سمت‌های کلیدی به احزاب مختلف) و بهره مندی از قدرت نظامی کشور در تحولات منطقه کنند.  باور کنیم که قرار نیست چیزی در حدود ۷۰۰ میلیارد دلار سرمایه، از آسمان به زمین نازل شود تا بتوانیم زیرساخت‌های انرژی کشور را در سطح معیوب فعلی نگه داریم. اداره کشور نیاز به فکر، منطق و در نظر گرفتن مصالح همه مردم دارد و نه عده‌ای خاص. 

صنعت فلزات اساسی با ۴۸ درصد مصرف، بیشترین سهم از مصرف ریالی انرژی را در بین صنایع بورسی داراست.

صنایع کوچک و بزرگ کشور که تا پیش از این با چالش‌های زیادی دست به گریبان بودند، حالا اما با وجود ناترازی انرژی شرایط حادتری را سپری می‌کنند؛ شرایطی که باعث شده سودآوری آنها طی دو سال گذشته به طور قابل توجهی تحت تاثیر قرار گیرد.