به گزارش واحد سنجش و راه حل های رفتاری در بازار (آبسیم) بورس نیوز، امروزه با توجه به تنوع و گستردگی صنعت ریختهگری و همچنین تاثیرگذاری بر سایر صنایع، در زمره صنایع استراتژیک و مادر دستهبندی میشود و در کشورهای پیشرفته و حتی در حال توسعه، از نقش و اهمیت بسزایی برخوردار است.
شرکت «صنایع ریختگری ایران» یکی از شرکت‌های فعال در این حوزه است که با سرمایه 400 میلیارد ريالی، زیان انباشته 434 میلیارد ريالی را تحمل میکند. نسبت بدهی در رقم 1.05 قرار گرفته که نشان از ریسک بالا دارد. در برابر 311 میلیارد ريال دارایی جاری، 460 میلیارد ريال بدهی جاری وجود دارد.
بررسی فاصله ساختار بدهی این شرکت نشان میدهد که حجم بالایی از بدهیها مربوط به پرداختنیهای غیرتجاری است. در حالی که در میانگین گروه، پرداختنیهای تجاری بیشترین سهم از کل بدهیها را دارد. بر اساس صورتهای مالی دوره 6 ماهه، 55 درصد کل بدهیهای «خریخت» از بخش پرداختنیهای غیرتجاری نشات میگیرد که 35 درصد بیش از میانگین گروه است. «گروه بهمن» یک طرف داستان است و سایر شرکتها طرف دیگر را گرفتهاند. این قطعهساز بابت علی الحساب پرداخت هزینههای سایت مرکزی و علی الحساب دریافتی از شرکت مزبور، بالغ بر 200 میلیارد ريال بدهکار است.
«خریخت» در کنترل پرداختنیهای تجاری خود در سالیان اخیر موفق عمل کرده و توانسته دوره وصول مطالبات خود را پایین بیاورد. در این میان، «فروس» و «خاور» بیشتری مطالبات را از این قطعهساز دارند.
همانطور که ملاحظه میکنید، تسهیلات مالی سهم 3 درصدی از کل بدهیها دارند، در صورتی که در دورههای گذشته حجم بیش از 20 درصدی داشت. این موضوع نشانه تسویه تسهیلات بانکی و مالی دریافتنی در 6 ماهه نخست سال است. اما از سوی دیگر، برخلاف دورههای قبل، 104 میلیارد ريال تسهیلات مالی بلندمدت در حسابها نمود پیدا کرده که به نظر میرسد «خریخت» باید هزینههای بیشتری بابت بهره حسابهای بلندمدت خود پرداخت کند.
به گزارش آبسیم، ذخیره مزایای پایان خدمت کمتر این شرکت در مقایسه با میانگین صنعت گویای جوانتر بودن نیروی انسانی این شرکت است.
در مجموع، بدهیهای جاری با اختلاف منفی 10 درصدی نسبت به میانگین گروه، 76 درصد از کل بدهیها را شامل می شود.
شایان ذکر است که «خریخت» به موجب هزینههای بالای تولید ناشي از نوسانات اقتصادی به دليل تغييرات نرخ ارز، در حاشیه زیان فعالیت میکند. هر چند که با توافقات حاصل شده با خریداران، قيمت برخی محصولات افزایش یافت که در نتیجه آن، در حالی که شرکت خود را برای زیان 82 میلیارد ريالی در پایان نیمه نخست سال 97 آماده میکرد، این رقم 30 درصد کاهش یافت. با همه این اوصاف، این قطعهساز باید نسبت به کاهش هزینههای خود و یا افزایش قیمت محصولات پیگیریهای مستمر داشته باشد که البته اخبار مدت اخیر حاکی از به ثمر نشستن تلاش قطعهسازان دارد. با رشد بیشتر نرخها قطعا نقدینگی بیشتری تزریق میشود و توان کاهش بدهیها بیش از پیش فراهم میشود.
