رکود در بخش مسکن دلیل وضعیت خراب سیمان

به گزارش بورس نیوز، وضعیت سیمان خیلی وقت است که خوب نیست. البته که دلایل زیادی برای این وضعیت خراب وجود دارد که یکی از آنها همین رکود در بخش مسکن است. اما دلایل دیگری هم برای حال فعلی صنعت سیمان در کشور وجود دارد. مرکز پژوهش‌ها در گزارشی وضعیت بازار سیمان کشور در سال 1397 را مورد بررسی قرار داده است.

طبق این گزارش، به موجب رقابت منفی شرکت‌های سيمان کشور، عمده فروش این شرکت‌ها در سال جاری با قيمت 100 تا 115 هزار تومان به ازای هر تن سيمان محقق شده است در حالی که سقف قيمتی سيمان که مورد تأیيد سازمان حمایت از توليدکنندگان و مصرف‌کنندگان است، حدود 150 هزار تومان در هر تن است. در واقع، ميزان عرضه و تقاضای سيمان موجب تعادل بازار با قيمت‌هایی به مراتب پایين تر از سقف قيمتیِ مصوب شده است. لذا، تمایل و اصرار برخی مدیران این صنعت برای افزایش سقف قيمت سيمان که اتفاقاً مورد حمایت برخی مدیران ارشد وزارت صنعت، معدن و تجارت نيز قرار گرفته است، جای تأمل جدی دارد. در شرایط کنونی، حتی در صورت برداشتن سقف قيمتی و آزادسازی کامل قيمت سيمان، قیمت فروش تولیدکنندگان سیمان بدون کاهش سطح تولید افزايش نخواهد يافت.

این گزارش می‌نویسد: نظام قيمت‌گذاری سيمان در کشور اساساً هيچ تناسبی با رویه‌های جهانی ندارد. نسبت قيمت فولاد به سيمان در منطقه خليج فارس تقریباً برابر هفت است، اما این نسبت در ایران در آبان ماه 1397 به 30 رسيد، در حالی که نسبت قيمت فولاد به سيمان در سال 1390 برابر با 20 بود؛ به عبارت دیگر، افزایش قيمت سيمان در سال‌های اخير کمتر از افزایش قيمت فولاد بوده است. در واقع، قيمت سيمان در کشور با احتساب رویه‌های جهانی، باید حدود 600 هزار تومان در هر تن در سال جاری باشد تا از منظر سرمایه گذاری دارای توجيه اقتصادی باشد؛ حتی با احتساب نسبت قیمت فولاد/ سیمان سال 1390 و ماقبل، قیمت سیمان در سال جاری بايد حدود 220 هزار تومان در هر تن باشد. لذا، مخالفت سازمان حمایت از مصرف‌کننده و توليدکننده با افزایش سقف قيمت سيمان به نوعی بی‌عدالتی نسبت به صنعت سيمان است.

این گزارش همچنین تاکید می‌کند: لازم به یادآوری مجدد است که قيمت کنونی سيمان حاصل تعادل عرضه و تقاضای این کالا در کشور است که به دليل وجود ظرفيت مازاد در این صنعت، بر قيمت‌هایی به مراتب پایين تر از سقف قيمتی تعيين شده متعادل شده است. با مديريت سطح تولید، امکان افزايش قیمت‌ها تا 40 درصد (تا سقف قیمتی کنونی) وجود دارد.

حالا این سؤال مطرح می‌شود که افزایش قيمت سيمان تا سقف کنونی چه تأثيری بر قيمت ساختمان خواهد داشت؟ گزارش مرکز پژوهش‌های در جواب این سوال این است: «نظر به مصرف حداکثر چهار پاکت سيمان در هر مترمربع ساختمان بتنی، سهم کنونی سیمان از قیمت تمام شده ساختمان در شهر تهران حداکثر دو درصد (25 هزار تومان در هر مترمربع) است؛ لذا، افزایش قيمت سيمان تا سقف تعيين شده کنونی عملا تأثير ملموسی بر قدرت خرید مصرف‌کننده نخواهد داشت. بر اساس نتایج آمارگيری مرکز آمار ایران، عمده مصالح ساختمانی در 6 ماهه نخست سال جاری 50 تا 150 درصد افزایش قيمت را تجربه کردند. سؤال اساسی آنكه چرا سيمان باید تنها کلاای مصرفی در صنعت ساختمان باشد که دارای قيمت مصوب و ثابت است؟ به نظر می‌رسد که تجدیدنظر در نظام قيمت‌گذاری سيمان در کشور امری ضروری است که باید مدنظر سازمان حمایت از مصرف‌کنندگان و توليدکنندگان قرار گيرد.»