به گزارش بورس نیوز، "حسن رضا دلیری - رئیس گروه مطالعات اقتصادی دلیران پارس" در یادداشتی نوشت:
گسترش سیستم‌های هوشمند جهان از دهه‌های ۱۹۷۰ تا ۱۹۸۰ میلادی آغاز شده است و کشورهایی، چون ژاپن، آلمان و انگلستان فناوری اطلاعات را در خدمات بانکداری، هتل داری و مدیریت پروژه‌ها بسط دادند.
بنا بر آمار‌های موجود در سال ۲۰۱۵ سهم بازار فناوری اطلاعات و ارتباطات دنیا به ۳۵۰۰ میلیارد یورو رسید و پیش بینی می‌شد این سهم در پایان سال جاری میلادی یعنی ۲۰۲۰ به ۵۰۰۰ میلیارد یورو برسد و در سال ۲۰۲۵ به دو برابر افزایش یابد. بررسی بیشتر تحولات حوزه فناوری‌های نو نشان می‌دهد در سال ۱۹۶۵ تنها ۵ درصد از هزینه سرمایه گذاری شرکت‌ها به فناوری اطلاعات و ارتباطات اختصاص داشته است، اما در سال ۱۹۹۰ این رقم پنجاه درصد هزینه شرکت‌های بزرگ را در بر گرفته است، به عبارت دیگر فناوری‌های نوین به پدیده عظیمی بدل شده که پایه و اساس کسب و کار‌ها را تغییر داده و مزیتی استراتژیک برای آن‌ها بدل شده است.
این فرآیند به بهبود و کارایی اقتصاد‌های پیشرفته، ارتقاء عملکرد سازمان ها، ایجاد و توسعه بازار‌های جدید انجامیده است، تاثیرگذاری فناوری اطلاعات بر بخش‌های مختلف اقتصاد به طور لحظه‌ای رو به افزایش بوده و سرمایه گذاری در فناوری اطلاعات و ارتباطات مطمئن‌ترین سرمایه گذاری در اقتصاد‌های روز دنیا به شمار می‌رود.
نگاهی به فرآیند شکل گیری استارت آپ‌های موفق و بزرگ دنیا نشان می‌دهد که این پدیده‌ها در شبکه‌های منسجمی از صاحبان "ایده" و "سرمایه" شکل گرفته اند، مراحل مختلف سرمایه گذاری تعریف و تدوین شده و از سوی دیگر قوانین شفاف و در عین حال تسهیل گر با ضمانت اجرایی قوی، فضا را برای هر دو طیف سرمایه گذار و نیروی کار آفرین امن و مطمئن کرده است.
در ایران نیز اسناد بالادستی با در نظر گرفتن نسبت یک درصدی جمعیت کشور به کل جمعیت جهان، دستیابی به تولید یک درصد علم و فناوری دنیا را پیش بینی کرده و بر این اساس برنامه ریزی و سیاست گذاری‌های کشور باید در همین راستا ساماندهی شوند.
به گفته مسئولان طبق این مولفه بازار فناوری اطلاعات ایران باید ارزشی معادل یک درصد ارزش بازار فناوری دنیا را داشته باشد، اما برآورد‌ها نشان می‌دهد سهم کشور از این میزان بسیار کمتر بوده و فاصله معنا داری با ارزش آفرینی بازار‌های فناوری دنیا وجود دارد.
علی رغم عدم تحقق چشم انداز‌ها هم اکنون بخش فناوری اطلاعات و ارتباطات به سهم ۳.۴ درصدی در تولید ناخالص داخلی کشور دست یافته و باز با وجود اعمال تحریم‌های شدید اقتصادی توانسته است رشد ۳۸ درصدی اشتغال را در در حوزه خود محقق کند، این در حالی است که ورود فناوری‌های نو به بخش‌های واقعی اقتصاد ایران همچون "صنعت ساختمان"، "حمل و نقل و گردشگری" و "صنعت و تجارت "از شتاب کافی و متناسب با تحولات روز دنیا برخوردار نبوده و اغلب این بخش‌ها بی توجه به نوآوری‌های روز، روش و رویه‌های سنتی خود را دنبال می‌کنند.
در این میان تلاش‌هایی که بعضا برای پیوند سرمایه گذاران و فعالان عرصه فناوری صورت گرفته نیز نتایج چشمگیری در بر نداشته است، چنانکه با گذشت چند سال از راه اندازی بورس ایده در بازار فرابورس که قرار بود به مثابه حلقه واسط، فناوری را با حوزه‌های تولید و خدمات مرتبط سازد، عملکرد و دستاورد قابل توجهی مشاهده نمی‌شود.
بر این اساس لازم است سازوکار‌های لازم جهت همگرایی و هم راستا شدن سرمایه گذاری‌های کشور با فناوری‌های نوین اندیشده شده و حمایت‌های لازم در این رابطه صورت گیرد. همانگونه که گفته شد شرکت‌های موفقی، چون آمازون، اپل، مایکروسافت و گوگل در فضا‌هایی رشد و نمو یافته اند که ارتباط صاحبان ایده و سرمایه شفاف و تسهیل شده است.
در شرایطی که تحریم‌های روزافزون غرب علیه کشور عرصه فعالیت را هر روز بیش از پیش بر فعالان اقتصادی تنگ کرده و می‌کند، فناوری اطلاعات توانسته است رشد مناسبی را به ثبت رسانده و در این بین پتانسیل هایی، چون وجود نیروی جوان، تحصیل کرده و علاقمند از یک سو و نیاز به سرمایه‌های کوچک برای شکل گیری و فعال سازی ایده‌ها از سوی دیگر، مزیت‌های حوزه فناوری ارتباطات و اطلاعات را برای کشور دو چندان کرده است، بر همین اساس فناوری‌های نوین می‌توانند در صورت برخورداری از حمایت و تسهیل گری لازم شتابی روز افزون را در بهبود رشد اقتصادی کشور و اشتغال آفرینی به وجود آورده و نقشی به سزا در کاهش فشار‌های اقتصادی داشته باشد.
