نفوذ از جایی اتفاق می‌افتد که خیالش را هم نمی کنید

به گزارش بورس نیوز، وضع عوارض‌ سنگین صادراتی و مالیات‌های متنوع در کنار قیمت‌های دستوری با چاشنی قیمت گاز، حتی قطعی آن در کنار کاهش توان برق مصرفی، افزایش هزینه‌های رنگین در جهت افزایش توان قدرتمندی و پرکردن جیب خالی دولت به علت تحریم با پز فروش بالای نفت هیچ پیامدی جز خندیدن سرمایه گذاران و کوچ سرمایه برای دولت و ایران رقم نخواهد زد. آن هم در زمانی که فرصت احیای مستقیم و توانمندسازی صنعت فولاد و آهن کشور به علت تحریم‌های روسیه وجود دارد. روسیه‌ای که در دهه ۸۰ صنایع فولادی ایران را در کنار دیگر دوستان که الان دشمن شده اند تحریم کرد و بنای اقتصاد و قدرت ایران در گذشته و در منطقه از باب صادرات محصولات را از بین برد.

حال که نه وقت انتقام بلکه وقت رقابت و برورز رسانی صنعت و دانش بنیان بوده  که در تعداد نیروی کار،درآمد، مولد، حامی و پشتوانه مهم اقتصاد در صنعتی شدن یک مملکت نقش دارد، است اما نمی توان گفت جز
نفوذ جهت تخریب این صنعت به هر شکل ممکن و قوانین خلق الساعه و بدون کارشناسی دقیق برمبنای درآمدزا بودن این صنایع، دوشیدن آن به بهانه کسری و... به هر طریقی در برهه از زمان که باید حمایت شوند چیزی جز خیانت به این صنعت محسوب نمی شود. خیانتی که دست‌های پشت پرده و نفوذدار در دولت و بدنه دولت باعث نابودی این صنعت و بحران افزایی فولاد و آهن در کنار دیگر صنایع می شود.

جای سوال اینجاست حال که فرصت صادرات و گرفتن جایگاه رقیب که با تحریم ما مقاصد صادرات ما را از جمله ترکیه از ما گرفت . عوارض صادراتی با کدام فرمایش و مبنای گفته‌های رهبر در آغاز سال جدید همخوانی دارد با کدام صحبت‌های حمایتی رئیس جمهور محترم ایران قوی و متحد همخوانی دارد.

این عوارض نه تنها به نفع جیب دولت نیست و با گفته‌های وی همخوانی ندارد بلکه فروش نفت، پول نقد و رشد اقتصادی داریم. تنها نفع آن قدرت و برتری داشتن صادرات روسیه تحریم شده است،

حمایت از صنایع فولادی و آهنی که خود بنیان ایران قوی را در گذشته پی ریزی کرده است در کنار صنایع مظلوم پتروشیمی که باعث گذر از تحریم شده اند و صنایع نفت و گاز و انرژی که دستوری محاسبه شدند نه تنها امری واجب برای پویایی اقتصاد و گفته‌های دولت محترم است بلکه فوری و انقلابی که دشمن در کمین است و عوامل آن دانسته و خودخواسته یا ناخواسته و به هر علت با القاعات مختلف اقتصادی در حال نابودی صنایع استراتژیک ایران هستند.

به جای عوارض مختلف با حمایت از صادرات آسان و محاسبه ساده حتی با درصد بالای بخشودگی مالیات جهت تشویق برای احیای قوی‌تر میزان درآمد نصیب دولت می گردد و این در حالی است که این صنایع یا بطور کامل یا درصدی متعلق به خود دولت بوده پس ضربه به پیکره مریض اقتصاد دولتی خودکشی با طناب دار است.
تاریخ قضاوت می کند، اما فرصت‌ها در لحظه به وجود می‌آید و عقل سلیم فرصت سوزی نمی کند.