اندازه دولت نسبت به اقتصاد در بودجه سال ۱۳۹۹ به حدود نصف سال ۱۳۸۱ خواهد رسید.
کوچک سازی دولت به معنای بزرگ شدن و فربه شدن بخش شبه دولتی (خصولتی) است که از یک سو منابع ملی را می بلعد و از حمایت همه جانبه دولتها برخوردار است و در سوی دیگر تحت پوشش بخش خصوصی از هر گونه نظارت و جوابگویی معاف است.
کوچک سازی دولت به مفهوم کاهش سطح وظایف حاکمیتی (ارائه خدمات آموزشی، بهداشتی و رفاهی به عامه مردم) و کاهش مستمر ارزش حقیقی حقوق و دستمزد کارکنان دولت است.
در اقتصاد ایران، خصوصی سازی منجر به افزایش بهره وری نمی شود و در جهت توزیع رانتها در یک حلقه بسته عمل می کند.
در اقتصاد ایران که بخش (به ظاهر) خصوصی شعبه ای از ائتلاف غالب (قدرت) است، خصوصی سازی و کوچک سازی دولت در جهت خلاف منافع عمومی عمل می کند. در این اقتصاد خصوصی سازی به معنی مال خودسازی و غارت منابع کشور توسط وابستگان به ائتلاف غالب است.
