«کاظم جلالی»، سفیر ایران در مسکو ماه گذشته اعلام کرد که این قرارداد معمول 10 ساله اکنون با یک قرارداد ۲۰ ساله با روسیه که شامل همکاریهای سیاسی، امنیتی، نظامی، دفاعی و اقتصادی میشود جایگزین شده است. یکی از عناصر کلیدی توافقنامه 20 ساله جدید بین ایران و روسیه و دو توافقنامه ۱۰ ساله قبلی این است که روسیه عملاً بر اینکه گاز ایران در کجا و به چه قیمتی فروخته شود، کنترل دارد.
به گزارش «اویل پرایس»، هفته گذشته ایران از یک میدان گازی بزرگ در آبهای این کشور در دریای خزر رونمایی کرد. میدان گازی "چالوس" قرار است با هدف ایجاد یک قطب جدید گازی در شمال ایران برای تکمیل قطب جنوبی گاز این کشور با محوریت میدان عظیم پارس جنوبی احداث شود.
توسعهدهنده اصلی میدان گازی چالوس، شرکت نفت خزر (KEPCO) است، اما کمکهای فنی و مالی نیز از روسیه و چین دریافت میشود.
اگر برآوردهای اولیه از ذخایر گاز موجود در میدان چالوس درست باشد، گاز ایران قادر خواهد بود حداقل ۲۰ درصد گاز مورد نیاز اروپا را تأمین کند. با این حال، میزان صادرات، قیمت و مقصد این گاز با روسیه هماهنگ میشود و این موضوع بر تسلط مسکو بر اروپا در زمینه انرژی که در زمان حاضر یکی از موضوعات اصلی اختلاف بین اروپا و شریک خود در ناتو یعنی ایالات متحده است، میافزاید.
بهگفته «علی اصولی»، مدیرعامل شرکت نفت خزر، تخمین زده میشود که میدان چالوس دارای ذخایر گازی معادل یکچهارم میدان گازی عظیم پارس جنوبی یا حدود ۱۱ فاز آن است.
به گفته نگارنده این تحلیل، دلیل اینکه ایران این تغییر وحشتناک در سهم خود از غنایم دریای خزر را پذیرفت این بود که در آن زمان در حال مذاکره برای توافق ۲۵ ساله با چین بود که شامل یک توافق بزرگ مهم با روسیه نیز میشد.
این قرارداد با روسیه یک ضرورت حقوقی برای قرارداد ۲۵ ساله با چین بود. به عنوان مثال این قرارداد اجازه میدهد که هواپیماها و کشتیهای روسی و چینی از سایتهای مشترک در سراسر ایران استفاده کنند. این قرارداد به توافقات موجود چند لایه و ۱۰ ساله که ایران تا آن زمان با روسیه امضا کرده بود، اضافه شد.