سیل خروج مهاجران بلای جان سیاست های ترودو / افزایش هزینه های زندگی در کانادا، مهاجرت را معکوس می کند

به گزارش بورس نیوز به نقل از اینوستینگ؛ هزینه بالای زندگی و مسکن باعث وقوع نبردی از جنس بقا برای بسیاری از مهاجران شده است که رویای گسترش این کشور را دچار چالش بزرگی کرده است. چراکه بسیاری از تازه‌واردان به این کشور مجبور به پشت کردن به کشوری هستند که آن را انتخاب کرده‌اند.

جاستین ترودو نخست‌وزیر کانادا از مهاجرت افزود به این کشور به‌عنوان اصلی‌ترین مؤلفه و ابزار این کشور در برابر چالش سالخوردگی و کاهش جمعیت آن یادکرده و این موضوع را هم‌جهت با رشد اقتصادی نیز دانسته است، در همین راستا، آمار‌های اعلام‌شده توسط دولت کانادا از بالاترین سطح جمعیتی این کشور در ۶ دهه تاریخ این کشور خبر داده بود. 

اما اکنون معکوس این روند به‌تدریج در حال شکل‌گیری است. تنها در شش ماه اول سال ۲۰۲۳ حدود ۴۲،۰۰۰ نفر کانادا را ترک کردند و این میزان به ۹۳،۸۱۸ نفر در سال ۲۰۲۲ و ۸۵،۹۲۷ نفر در سال ۲۰۲۱ اضافه‌شده است. 

بر اساس گزارش اخیر مؤسسه شهروندی کانادا (ICC)، که یک گروه حامی مهاجران است؛ نرخ مهاجرانی که کانادا را ترک می‌کنند در سال ۲۰۱۹ به بالاترین میزان در دو دهه گذشته رسیده بود. درحالی‌که این تعداد در طول قرنطینه‌های همه‌گیری کرونا کاهش‌یافته بود، اما داده‌های آمار کانادا نشان می‌دهد که یک‌بار دیگر در حال افزایش است. این کسری ۲۶۳،۰۰۰ نفری که در همین دوره کوتاه ۴ ساله به این کشور تحمیل شده است، باعث نگرانی بسیاری برای ناظران این حوزه گردیده است. 

این موضوع زمانی از اهمیت بیشتری برخوردار می‌شود که کانادا را به‌عنوان کشوری که بر پایه مهاجران بناشده است در نظر داشته باشیم. رشد روند خروج مردم از این کشور، تضعیف بزرگی برای سیاست‌های دولت جاستین ترودو، نخست‌وزیر این کشور محسوب می‌شود. سیاست‌هایی که تنها در هشت سال، به رکورد اقامت دائم ۲.۵ میلیون نفر رسیده بود. 

در همین جهت، رویترز به گفتگو با ۶ نفر از افرادی که این کشور را ترک کرده‌اند و یا به دلیل هزینه‌های زندگی بالا، آماده این اقدام هستند؛ گفتگو داشته است که در ادامه به خلاصه این موارد خواهیم پرداخت. 
کارا، ۲۵ ساله که در سال ۲۰۲۲ به‌عنوان پناهنده از هنگ‌کنگ به کانادا مهاجرت کرده بود، از اجاره‌بهای ۶۵۰ دلاری خود برای یک کاشانه زیرزمینی تک اتاقِ در اسکاربرو در شرق تورنتو می‌گوید که حدود ۳۰ درصد از حقوق ماهانه او را شامل می‌شود. 
او گفت: "هرگز فکر نمی‌کردم که زندگی در یک کشور غربی، فقط می‌توانید یک اتاق در زیرزمین اجاره کنید. "
کارا برای کسب اعتبار دانشگاه به یک مدرسه آموزش بزرگ‌سالان می‌رود و در سه شغل پاره‌وقت کار می‌کند و حقوق او ۱۶.۵۵ دلار کانادا به ازای هر ساعت است. او گفت: "من تقریبا از هر پنی استفاده می‌کنم، " درحالی‌که در هنگ‌کنگ او توانست حدود یک سوم حقوق ماهانه خود را پس انداز کند. 
کارا می‌گوید"احساس می‌کنم در دام افتاده‌ام، هر وقت فرصتی برای ترک پیدا کنم؛ از این فرصت استفاده خواهم کرد. " 

بر اساس داده‌های رسمی دولت، مهاجرت به‌عنوان درصدی از جمعیت کلی کانادا در اواسط دهه ۱۹۹۰ به بالای ۰.۲ ٪ رسید و در حال حاضر حدود ۰.۰۹ ٪ است.
درحالی‌که اعداد در حال حاضر اندک است، وکلا و مشاوران مهاجرت هشدار می‌دهند که یک پیک آب می‌تواند جذابیت کانادا را به‌عنوان یکی از مقاصد مطلوب برای تازه‌واردان تحت تأثیر قرار دهد. 

دنیل برنهارد، مدیرعامل مؤسسه شهروندی کانادا می‌گوید: "ایجاد تجربه‌های مثبت در آن سال‌های اولیه اهمیت زیادی دارد تا مردم تصمیم بگیرند بمانند. " مهاجران هزینه‌های سرسام‌آور مسکن را بزرگ‌ترین دلیل تصمیم خود برای در نظر گرفتن یک کشور جدید می‌دانند.

بر اساس گزارش سپتامبر Royal Bank of Canada یا به‌اختصار (RBC)؛ به‌طور متوسط در کانادا حدود ۶۰ درصد درآمد خانوار‌ها برای پوشش هزینه‌های مالکیت خانه موردنیاز است، رقمی که برای ونکوور به حدود ۹۸ درصد و برای تورنتو به ۸۰ درصد می‌رسد!

در نمونه بعدی میو مائونگ ۵۵ ساله قرار دارد که بیش از سه دهه پیش از میانمار به کانادا مهاجرت کرده بود و به‌عنوان یک آژانس املاک و یک رستوران کار موفقی انجام داده است. اما او قصد دارد در کشوری مانند تایلند بازنشسته شود، زیرا نمی‌تواند با درآمد بازنشستگی خود استاندارد زندگی خود را در کانادا حفظ کند.

مهاجرت سریع کمبود مسکن را تشدید می‌کند

فیل تریادافیلوپولوس، استاد علوم سیاسی متخصص در مهاجرت در دانشگاه تورنتو (UofT) بیان کرد: مهاجرت سریع کمبود مسکن را تشدید می‌کند، پس تعجب‌آور نیست که افراد یا به کشور دیگری مجدداً مهاجرت کنند و یا با چشیدن طعم اوضاع کانادا به خانه بازگردند. 
در همین راستا دولت ترودو در ماه گذشته؛ تعداد مهاجران جدید را باهدف کاهش فشار بر بازار مسکن، از سال ۲۰۲۵ به بعد به نصف میلیون نفر در سال محدود کرده است.

 جاستیناس استانکوس ۳۸ ساله که در سال ۲۰۱۹ از لیتوانی به کانادا آمد تا دکترای علوم سیاسی را در UofT دنبال کند، در نظر دارد به آسیای جنوب شرقی نقل‌مکان کند که در آن هزینه زندگی کم‌تر است و هنوز می‌تواند تحقیقات خود را در آنجا دنبال کند. استانکوس که ۲۰۰۰ دلار را برای تسهیلات ازجمله هزینه‌های آب و برق و اجاره از جمله تسهیلات برای یک خانه یک خوابه پرداخت می‌کند، گفت که افزایش هزینه‌های زندگی، تامین نیاز‌های اولیه را دشوار کرده است.

پایان مطلب