خواب سود انباشته در سواحل خلیج فارس / «شفن» و علامت‌های سوال
به گزارش واحد سنجش و راه حل های رفتاری در بازار (آبسیم) بورس نیوز، شرکت پتروشیمی فن آوران با ظرفیت اسمی یک میلیون تن تولید متانول در سال، 18 درصد کل ظرفیت اسمی کشور و 1.09 درصد جهان را به خود اختصاص داده و علاوه بر صادرات به کشورهای چین و هند، 41 درصد بازار داخل را تحت سیطره دارد. همچنین این شرکت تنها تولیدکننده اسید استیک در کشور می باشد و بازار انحصاری در اختیار خود دارد.
ولی این قدرت نفوذ با ورود شرکت های رقیب همچون کاوه، مرجان و بوشهر به مخاطره افتاده است. به گزارش آبسیم، بهترین راهکار «شفن» برای مقابله با این چالش، عقد قراردادهای بلندمدت فروش است.
همچنین شرکت مدتی است در پی ورود به بازار کشورهایی نظیر ژاپن، کره جنوبی و تایوان است اما تحولات سیاسی اخیر (خروج آمریکا از برجام) این موضوع را نیز با ابهامات اساسی مواجه ساخته است.
نکته دیگر این که «شفن» تسهیلاتی که در سال 92 از بانک صادرات ایران به مبلغ 2000 میلیارد ريال دریافت کرده بود را تسویه و سپس نسبت به اخذ تسهیلات 400 میلیارد ريالی از بانک توسعه صادرات ایران با نرخ 18 درصد و 400 میلیارد ريال دیگر از محل منابع صندوق توسعه ملی با نرخ 11 درصد، اقدام کرد.
به این ترتیب، هزینه های مالی در دوره اخیر افت قابل توجهی داشته و در گزارش دوره 3 ماهه نخست سال 97 به میزان 90 درصد نسبت به مدت مشابه سال قبل کاهش به خود دید.
بررسی های آبسیم به نکته جالب توجهی ختم شد. این پتروشیمی آخرین بار در سال 83 و از محل آورده نقدی و مطالبات حال شده سهامداران، اقدام به افزایش سرمایه کرد تا رقم آن به 950 میلیارد ريال برسد. از آن زمان تاکنون شرکت با وجود سود انباشته فراوان دست به سرمایه خود نزده است. بر مبنای آخرین صورت مالی منتشر شده، «شفن» بالغ بر 8152 میلیارد ريال سود انباشته کرده که معادل 8.6 برابر سرمایه کنونی است.
با این اوصاف، شرکت به راحتی و به میزان قابل توجهی می تواند اقدام به افزایش سرمایه نماید. اما این که چرا در شرایطی که شرکت با چالش ظهور رقبای جدید و بازگشت احتمالی تحریم ها روبروست، نسبت به این موضوع اقدامی نمی کند، جای سوال است! آیا شرکت نسبت به حوزه فعالیت خود، چشم انداز روشنی ندارد که نسبت به افزایش ظرفیت تولید و اجرای طرح های توسعه اقدام جدی و بیشتری انجام نمی دهد؟!
