روزهای پرخبر در انتظار فولادسازان به یک شرط / «هرمز» از قافله جا ماند

به گزارش واحد سنجش و راه حل‎های رفتاری در بازار (آبسیم) بورس نیوز، در حال حاضر ایران جزو 10 تولیدکننده برتر فولاد جهان است؛ در حالی که بر اساس افق 1404، ایران باید با تولید سالیانه 55 میلیون تن فولاد خام به جایگاه هفتم دنیا دست یابد. قابل ذکر است که ظرفیت کنونی فولاد 34 میلیون تن است.

تحقق چشم‎انداز 1404 به بازارهای صادراتی و جذب سرمایه‎گذاری خارجی بستگی دارد؛ اما سال 97 با کاهش صادرات فولاد خاتمه یافت. بنابراین، به نظر می‎رسد راه دشواری برای رسیدن به هدف مذکور در پیش داریم. نیاز به اتخاذ راه حل‎های بزرگ برای حل مشکل مبادلات بین‌المللی و حمل‌ونقل، به شدت احساس می‎شود؛ چرا که بازار داخل اشباع شده و میزان تولید بیش از مصرف داخلی است.

به این ترتیب، شرکت‎های فعال در این صنعت جهت تحقق افق 1404، ضمن افزایش ظرفیت تولید، باید به فکر مقاصد صادراتی جدید نیز باشند. با این اوصاف، جهت اجرای طرح‎های توسعه و افزایش ظرفیت تولید، افزایش سرمایه امری اجتناب‎ناپذیر تلقی می‎شود.

در همین راستا، شرکت «فولاد مبارکه اصفهان» در آخرین روزهای بهمن ماه سال گذشته 55000 میلیارد ريال از سود انباشته خود را به سرمایه بدل کرد.

شرکت «فولاد خوزستان» نیز در آخرین روزهای سال 97 نیز 4576 میلیارد ريال از سود انباشته را به کار گرفت و به نام سرمایه ثبت کرد.

نگاهی به صورت‎های مالی شرکت‎های فولادساز نشان می‎دهد که «فولاد هرمزگان جنوب» از زمان ورود به بازار سرمایه در فروردین ماه سال 94 تاکنون افزایش سرمایه نداده و همچنان با سرمایه 15000 میلیارد ريالی پیش می‎رود. با توجه به سود انباشته 13589 میلیارد ريالی تا پایان آذر ماه سال 97، به راحتی می‎تواند از این محل بر سرمایه خود بیافزاید.

«فولاد کاوه جنوب کیش» نیز اخیرا 4000 میلیارد ريال آورده نقدی دارد و افزایش سرمایه به همین میزان را نیز به اختیار هیأت مدیره واگذار کرده است.

بر اساس ارزیابی‎ها، در بین فولادسازان، «فولاد امیرکبیر کاشان» با نسبت سود انباشته به سرمایه 160 درصدی، به شدت مستعد افزایش سرمایه از این محل است.

نگاهی به صورت‎های مالی فولادسازان نشان می‎دهد همه شرکت‎ها به جز «فولاد هرمزگان جنوب» طرح توسعه دارند که راه‎اندازی آن‎ها ظرفیت‎های جدید را وارد مدار تولید می‎کند.

شرکت «فولاد هرمزگان جنوب» برخلاف سایر هم‎گروهی‎ها تحرک چندانی ندارد و برای این که از قافله جا نماند، باید برنامه‎های جدی برای آینده خود طرح‎ریزی کند.

در مجموع می‎توان گفت در سال‎های آینده از فولادسازان بیش از پیش خواهیم شنید و با راه‎اندازی طرح‎های توسعه سودآوری این شرکت‎ها وارد فاز جدید خواهد شد. البته این موضوع به صادرات گره محکم خورده و در صورتی که بازارهای خارجی همچون عراق در سیطره فولادسازان داخلی قرار نگیرد، طرح‎های مذکور بازدهی لازم را نخواهند داشت.