صف خرید پر چرب و حقوقی های قابلمه به دست

به گزارش بورس نیوز برخی به ظاهر اقتصاددانان محترم در ماه های قبل مرتب از نگرانی هایشان برای حباب بازار سرمایه می گفتند؛ حالا پست می گذارند که بازار مسکن حباب منفی دارد، بخرید که بالا می رود! اینکه این دوستان حباب را با چه وسیله ای محاسبه می کنند بماند؛ اما بد نیست وقتی اینطور سیگنال می دهند یادشان باشد وقتی با سیگنال شان مسکن گران شد، اخلاقا در برابر میلیون ها نفر مستاجری که با خون دل اجاره خانه می دهند، مسوول هستند... البته این روزها فعالان بازار سرمایه عادت کرده اند به اینکه هر کس از راه رسید، در مورد این بازار نظری بدهد؛ بی آنکه صلاحیت داشته باشد.

حقوقی های قابلمه به دست 

در روزهایی که برای حمایت از بازار سرمایه، پول خرج شد، بعضی حقوقی های محترم طوری فروختند که حقیقی ها مثل جماعتی که ساعت ها در صف نذری ایستاده و آخر سر دست خالی برمی گردد، هاج و واج مانده بودند. حقوقی های محترم، شما مثلا صاحب مجلس هستید؛ کمی حیا بد نیست! البته انتظار می رفت برخوردی با فروشندگان امروز صورت بگیرد که اهالی ملاصدرا غافلگیرمان کردند و گفتند تذکر می دهیم! راضی به این همه سخت گیری نبودیم...

جیب خالی و پز عالی

اهالی ملاصدرا برای صدور مجوز هر کاری که همه جای دنیا در چشم بر هم زدنی انجام می شود، ماه ها بازی در می آورند. حالا گفته اند کارشناس کم داریم و پول استخدام کارشناس نداریم! در دو سال اخیر حجم معاملات به طرز خیره کننده ای رشد داشته؛ اما چرا این بزرگواران پول ندارند، ما نفهمیدیم! شاید هم خرید ساختمان لاکچری شان به مبلغ ۶۰۰ میلیارد تومان جیب شان را خالی کرده!

تبلیغات واجب تر از نان شب 

درست است که هزینه تبلیغات گاهی از نان شب واجب تر است؛ ولی بعضی شرکت ها طوری برای تبلیغات شان هزینه می کنند که شک می کنیم نکند درآمد پنهانی دارند و رو نمی کنند یا شاید هزینه سازی می کنند. مثلا یک شرکت نسبتا کوچک جمع هزینه های تبلیغاتی یک ساله اش تقریبا ۵۰ درصد بیشتر از کل بدهی این شرکت است...

یک صف خرید پرچرب

عادت کرده ایم هر روز که چشم باز می کنیم، قیمت چند قلم از کالاهای مصرفی سر به فلک کشیده باشد و برای تهیه یکی دو قلم هم صف بکشیم. یک روز پوشک بچه نایاب می شود و یک روز گوشت و مرغ و تخم مرغ! حالا نوبتی هم باشد نوبت کره است که باید صف بکشید و یک دانه بخرید؛ آن هم به قیمت خون اجداد گاوهای شیرده! تعطیلی ۵۲۰۰ گاوداری صنعتی در این چند سال به جای آنکه تولید رونق بگیرد، و تخصیص ارز برای واردات کالایی که همت می کردیم و کمر به نابودی تولیدکنندگانش نمی بستیم، الان نیاز به واردات و صف نشینی نداشتیم. گاهی آرزو می کنیم کاش بعضی ها اصلا کاری نکنند، بدون دخالت شان اوضاع همه چیز بهتر خواهد بود.