روزنامه متعلق به مهرداد بذرپاش: ظریف در خلوت خود با دوستان امریکایی اش،خودشیرینی می کند

ظريف در اين سخنان– که شبيه به آن را پيش‌تر هم گفته بود- در پاسخ به هاله اسفندياري مي‌گويد اگر غربي‌ها قدر فرصت ايجاد‌شده را ندانند و با دولت آقاي روحاني توافق نکنند، مردم 16 ماه بعد در انتخابات مجلس پاسخ آنها را با راي دادن به جريانات غرب‌ستيز خواهند داد. وي براي اينکه مخاطبانش دقيقا متوجه عمق مساله شوند يادآوري مي‌کند بار گذشته که در سال‌هاي 83 و 84 غربي‌ها فرصت توافق با ايران را از دست دادند، رئيس‌جمهوري در ايران بر سر کار آمد و 8 سال شيرين دولت را در دست داشت که کسي مانند وي را بازنشسته کرد!

سخنراني آقاي ظريف در جمع اعضاي شوراي روابط خارجي آمريکا بويژه فقره اخيرالذکر آن، يعني جايي را که وي براي بقا در صحنه سياست داخلي ايران دست به دامن آمريکايي‌ها مي‌شود، بايد احتمالا به عنوان جديدترين مدل «درست حرف زدن» با غربي‌ها در تاريخ ثبت کنيم.

بعيد مي‌دانم کسي در دولت آقاي روحاني مي‌توانست صريح‌تر از اين، پس داستان را برملا کند و راز مگويي را که اصلاح‌طلبان تلاش مي‌کنند آن را در پستوها در گوش يکديگر زمزمه کنند، اينچنين بر فراز بام فرياد بزند. البته اين را هم بعيد مي‌دانم که آقاي دکتر روحاني– که در سفر نيويورک نشان داد امانتدار خوبي براي ارزش‌هاي انقلاب اسلامي است- چندان موافقتي با اين مدل گشودن سفره دل براي اجنبي داشته باشد.

يکي از انتقادات مبنايي اصولگرايان به جريان اصلاح‌طلب همواره اين بوده است که اين جريان

– همچون اسلاف ديگرش در طول تاريخ يک سده اخير- همواره تلاش مي‌کند خود را به نيروي مطلوب غرب در ايران تبديل کند و سر بزنگاه به جاي آنکه به سرمايه اجتماعي خويش اميد ببندد، چشم به بيرون مرزها مي‌دوزد و پيروزي و ماندگاري را از آنها طلب مي‌کند.