عذاب وجدان تئوریسین کاهش جمعیت و سیاست هایی که قابل دفاع نیستند

به گزارش خبرنگار اجتماعی «خبرگزاری دانشجو»، بیش از دو سال از هشدار صریح رهبر انقلاب درباره فاجعه جمعیتی در ایران می گذرد و این مسئله اگر چه در بین افکار عمومی و مردم به عنوان بحران جا افتاده اما همچنان مسئولین را به خود نیاورده است.

مقام معظم رهبری چندین بار بی پرده و صریح از فاجعه جمعیتی سخن گفتند و با این سخنان صریح، خواستار توجه مردم و مسئولین به موضوع جمعیتی شدند.

ایشان در بیانات در دیدار جوانان استان خراسان شمالىدر مهرماه سال 91 از ادامه سیاست های جمعیتی انتقاد کردند و آن را به باز گذاشتن شیر آب و غافل شدن تشبیه کردند و در مورد پیر شدن جامعه هشدار دادند که این امر می تواند عواقب اجتماعی، سیاسی، فرهنگی، اقتصادی و نظامی بسیاری داشته باشد.

بعد از آن بسیاری از نهادها از جمله دولت و مجلس و شورای عالی انقلاب فرهنگی بر آن شدند تا راهکارهای اجرایی لازم را اتخاذ کرده و راه را برای افزایش جمعیت هموار سازند.

این اتفاق در قالب مصوبه جمعیتی شورای عالی انقلاب فرهنگی افتاد. مصوبه ای که به دولت وقت ابلاغ شد و در آن وظایف تمامی سازمان ها به طور کامل مشخص گشت.

همزمان با این مصوبه، مجلس هم به فکر افتاد تا با طرح های پیشنهادی جمعیتی، در راستای فرمایشات مقام معظم رهبری گام بردارد؛ طرح هایی که پس از دو سال هنوز به نتیجه مطلوب نرسیده اند.

در این بین، رایزنی های کارشناسان مخالف افزایش جمعیت و آن ها که معتقدند هنوز بحرانی برای جمعیت نداریم، بر نظر دولتمردان و قانونگزاران بی تاثیر نبود. جمعیت شناسان و اساتیدی که معتقد بودند هنوز برای متوقف کردن سیاست های کنترلی جمعیت زود است و نباید این اتفاق بیفتد. انصافا تلاش این عده با توجه به لابی هایی که انجام شد نتیجه لازم را داشت که شاید واضح ترین اثرش همین معلق ماندن طرح 55 مانده ای جمعیت مجلس و به ثمر نرسیدنش بعد از این همه مدت باشد.

اما نکته حائز اهمیت در این بین این بود که علیرضا مرندی، وزیر اسبق بهداشت و کسی که همه او را به عنوان تئوریسین کنترل جمعیت می شناسند، در آخرین اظهاراتش از عذاب وجدان در مورد ورود به سیاست های جمعیتی می گوید و به نوعی از این قضیه ابراز پشیمانی می کند.

او که بارها از این سیاست های کنترلی دفاع می کرد، در نشستی که چند روز پیش برگزار شد گفت: من در حدی که عقلم می‌رسید این کار را انجام دادم هنوز هم احساس عذاب وجدان می‌کنم شاید اصلاً نباید وارد مسئله کنترل جمعیت می‌شدم.

وقتی این اظهارات را در کنار فرمایشات مقام معظم رهبری قرار می دهیم که به وضوح ادامه سیاست های کنترلی را اشتباه می خوانند، به این نتیجه می رسیم که کوتاهی مسئولین در زمینه جمعیت دیگر خیانت محسوب می شود و هم مجلسی ها و هم دولتمردان باید با جدیت بیشتری مباحث مربوط به جمعیت را پی بگیرند. اتفاقی که تا به حال نیفتاده و خیلی هم مشخص نیست که عزم جدی برای این موضوع وجود داشته باشد.