به گزارش بورس نیوز، اکبر مردانی درباره افزایش سرمایه پتروشیمی گچساران از که سال گذشته به یکی از حاشیه‌ها تبدیل شده، اظهار کرد: شرکت پتروشیمی گچساران یک واحد الفینی با ظرفیت تولید یک میلیون تن اتیلن در سال است که در جهت تامین خوراک شرکت‌های پتروشیمی دهدشت، کازرون، ممسنی و بروجن در سال ۸۶ تغییر کاربری داده و از آن زمان این چهار شرکت به عنوان سهامداران پتروشیمی گچساران حضور داشته که ناشی از دو عامل مصوبه هیأت دولت به دلیل تأمین خوراک و پایین بودن سود در واحد‌های پلی اتیلن است تا بتوانند با سهامداری در شرکت پتروشیمی گچساران که واحد الفینی و دارای سوددهی بالا است، شریک شوند.
پتروشیمی گچساران درحالی از زمان تأسیس تا به امروز ۷ مرتبه اقدام به افزایش سرمایه کرده که با توجه به دلایل فوق و نیز تصمیمات هیأت وزیران وقت در سال ۸۶، همواره درصد مالکیت سهامداران را ثابت نگه داشته و حتی در برخی موارد سبب تقویت و افزایش میزان سهام آن‌ها شده، اما این روند در آخرین افزایش سرمایه نه تنها رعایت نشده بلکه زمینه کاهش درصد مالکیت سهامداران نیز فراهم شده است.
در این میان این سوال مطرح است که برحسب چه دلیل و منطقی در افزایش سرمایه اخیر به گونه‌ای بوده که اولا سبب کاهش درصد تملک سهامداران قبلی شده و ثانیا به چه دلیل زمینه افزایش درصد مالکیت شرکت سرمایه گذاری سپهر صادرات (وابسته به بانک صادرات) با افزایش حدود ۱۱ درصدی را فراهم کرده است؟
این درحالی است که بانک صادرات با دارا بودن ۱۰ درصد سهام شرکت در سنوات گذشته به استناد قوانین خصوصی سازی و قوانین بانکداری ملزم به کاهش درصد سهامداری بوده و هر چند طی ۵ مرحله گذشته افزایش سرمایه پتروشیمی گچساران این کاهش، اعمال و به حدود ۲ درصد رسید، اما در آخرین افزایش سرمایه، مجددا میزان مالکیت این سهامدار به بیش از ۱۰ درصد بالغ شده است.
با این اوصاف باید مشخص شود که متولیان این امر در قبال چه منافعی این کار را انجام داده اند. برخی هم از جنگی صحبت می‌کنند که هیچ یک از مدیران دیگر، خبری از این جنگ ندارند که آیا این جنگ سیاسی است یا اقتصادی و این نکته مهم که در شرایط فعلی کشور، آیا نیاز به جنگ داخلی وجود دارد؟
در آخر این سوال مطرح است که منافع شخصی چه کسی یا چه کسانی در این میان نهفته است؟
