به گزارش بورس نیوز، با برسی سهم صادرات روسیه در دنیا و اختلال در این صادرات که سبب جهش قیمت‌ها در جهان گردید کشور‌های وارد کننده نیز در دو بعد تصمیم گرفتند تا این خلا را بصورت فوری هم بصورت اینده نگر جبران نمایند.
۱) افزایش توان تولید داخلی
۲) افزایش واردات از کشور‌های دیگر با محوریت سرمایه گذاری مستقیم و غیر مستقیم و حمایتی
تا اینجای کار محوریت اصلی در تامین اقلام صادراتی روسیه به اندک کشورهی تامین‌کننده می‌رسد که ایران جز کلیدی با ظرفیت و موقعیت جغرافیایی صادرات را در پی داشته و البته عمده صادرات روسیه در اروپا به انرژی و فولادی (معدنی خام و محصولات) بازمی‌گردد.
جایگزین نزدیک برای اروپا کدام کشور است
کشور‌هایی معدود نظیر ایران همه گزینه‌ها را دارا هستند و در انرژی قطر عربستان و فولاد چین به نظر می‌رسید.
چین در بحث تجارت هشداری برای اروپا بود که این اقتصاد دوم هرچه بیشتر بزرگ شود خطری به مراتب بیشتر از روسیه بوده و همچنین آمریکا که نمی‌خواهد در حالی که با تورم روبه رو هست جایگاه اول اقتصاد را از دست بدهد چین را از معادلات آینده‌نگری خود حذف کرده‌اند و به‌صورت تامین فوری به آن نگاه کرده‌اند.
در بحث انرژی کشور‌های حوزه خلیج فارس به سبب تحریم ایران و تحمیل استخراج بیشتر این کشور‌ها جهت کنترل قیمت‌های جهانی سبب شد تا پیش گام نباشند، چون ذخایر خود را قدرت برتری می‌دانند و به رویه عادی خود ادامه دهند فعلا، اما ایران با تحریم‌هایی که در این سال‌ها داشته و ذخایر که دارد گزینه برتری هست و برجام پیش رو بهترین فرصت برای غربی‌ها و روسیه این را میداند و ایران را در ورطه تصمیمات خود گره زد.
اما دومین مساله جنگ در اقتصاد واردات است و روسیه برای واردات خود چه اندیشیده است
علاوه بر صادرات به اروپا اصلی‌ترین محور واردات روسیه از اروپاست و عامل اصلی این بود که اروپا و امریکا به جای جنگ گزینه تحریم را انتخاب کنند، زیرا روسیه ذخایر ارزی خود را به شدت کاهش داد و به جای آن طلا ذخیره کرد که عملا تحریم بانکی تاثیرگذار نخواهد بود. پس هدف، واردات روسیه بود و تولیدات داخلی با محوریت سرمایه گذاران خارجی (خروج شرکتها)
در حالی که کشور روسیه از آغاز جنگ در حال پیشرفت اقتصادی و افزایش تولید ناخالص بود، تحریم سبب شد رشد ناخالص آن کشور ۱۰ درصد کم شود، اما روسیه برای مقاصد وارداتی خود گزینه‌ای دیگری را دارد؛ گزینه‌ای به نام ایران تا خلا این واردات را به واسطه ایران جبران نماید. تنها کشور منطقه‌ای با مواصلات دریایی، زمینی، هوایی و در منطقه خارج از جنگ ناتو و دچار مشکل با این کشور‌ها به سبب رفتار‌ها روسیه روی این گزینه نیز حساب باز کرده ایران است.
آمریکا نیز این را میداند و ایران را در مباحث انرژی اروپا گزینه اصلی قلمداد کرد حتی با توجه به سرمایه گذاری که می‌خواهند اروپایی‌ها انجام دهند تا سال ۲۰۲۷ از واردات روسیه در بحث انرژی کاسته شود روسیه نیز این را میداند که معدود کشور‌هایی هستند که تکنولوژی ناقص و استهلاک تجهیزات در این زمینه را دارند تا به زیاده‌خواهی اروپایی‌ها تن دهند و سریع وارد قرارداد به نفع آن‌ها شوند؛ که ایران و ونزوئلا صدر این جدول به شمار می آیند.
نقش محوریت ایران شاید در طول تاریخ معاصر اینچنین حیاتی نبوده و ایران می‌تواند با درایت محوریت دو طرف را از آن خود کند و ایران قوی را به حقیقت بپیوندد.
