قمار زلنسکی
به گزارش بورس‌نیوز به نقل از گاردین(theguardian)؛ نزدیک به دو هفته پس از یورش غافلگیرانه به روسیه، اوکراین با چالش حفظ توازن بین تصرف قلمرو در آن سوی مرز در کورسک و از دست دادن آن در مرکز جبهه شرقی در دونتسک مرکزی مواجه است.
روز جمعه، فرمانده کل ارتش اوکراین، الکساندر سیریسکی، ادعا کرد که پیشروی‌هایی به میزان دو مایل در روز در داخل روسیه انجام شده است، اما نیرو‌های مسکو در این ماه حدود سه مایل پیشروی داشته‌اند، زیرا کرملین بر روی تصرف مرکز پوکروفسک سرمایه‌گذاری سنگینی کرده است.
در ذهن بسیاری از اوکراینی‌ها، این دو مبارزه مرتبط هستند و نتیجه نهایی نامشخص است. انتظار می‌رفت که روسیه نیرو‌های قابل توجهی را از شرق به دفاع از کورسک منتقل کند. اما هانا شلست، پژوهشگر ارشد مرکز تحلیل سیاست‌های اروپایی، گفت که حمله جسورانه اوکراین «بهتر از حد انتظار پیش رفته است»، اما واقعیت این است که «روسیه احتمالا نیرو‌های کافی را از جناح شرقی منتقل نکرده است همان‌طور که امیدوار بودیم»
روز پنجشنبه، موسسه مطالعات جنگ، یک اندیشکده آمریکایی، اعلام کرد که تنها «عناصر انتخابی از واحد‌های نامنظم روسی» به کورسک منتقل شده‌اند و احتمالاً کرملین «به شدت از انتقال واحد‌های نظامی روسیه که در نزدیکی یک بخش اولویت‌دار مانند پوکروفسک در حال مبارزه هستند، خودداری می‌کند.»
روز جمعه، وزارت خارجه روسیه اوکراین را متهم کرد که از موشک‌های هایمارس ساخت آمریکا برای تخریب یک پل استراتژیک در شمال گلشکوو در کورسک، که هفت مایل شمال مرز بین‌المللی قرار دارد، استفاده کرده است ؛ اقدامی که می‌تواند منجر به قطع بخشی از قلمرو روسیه در امتداد خط مقدم در جنوب غربی روستا شود.
سرگئی دوبریاک، رئیس اداره نظامی شهر، هشدار داد که نیرو‌های روسی تقریباً به شهر نزدیک شده‌اند» و نگرانی در مورد آینده آن در حال افزایش است. در همین حال، در پوکروفسک، مقامات تخلیه غیرنظامیان را افزایش داده‌اند.
تا یک سال پیش، پوکروفسک به اندازه کافی امن بود که به عنوان یک پایگاه منطقه‌ای عمل کند، جایی که خبرنگاران و امدادگران می‌توانستند شب را در آن بگذرانند. جاده‌ها و راه‌آهن‌های آن شهر مرکزی دنیپرو را به کراماتورسک و اسلوویانسک متصل می‌کند. تصرف آن در واقع بخش دونتسک اوبلاست که هنوز در دست اوکراین است را به دو نیم تقسیم می‌کند.
عصر روز جمعه، ولودیمیر زلنسکی، رئیس‌جمهور اوکراین، نیز به این نبرد‌ها اشاره کرد. وی توضیح داد که حمله به کورسک «برای نابودی لجستیک ارتش روسیه و تخلیه ذخایر آنها» بوده است. وی افزود که سیریسکی او را در جریان «اقدامات دفاعی ما در دونباس» از جمله در پوکروفسک «و همچنین پیشروی ما در منطقه کورسک» قرار داده است.
اگرچه سربازان اوکراینی در منطقه شمال شرقی سومی از موفقیت اولیه در آن سوی مرز در کورسک راضی هستند، یافتن شکاکانی به استراتژی کلی کار سختی نیست. اولکسی، عضو پیاده‌نظام، یکی از آنهاست، اگرچه نمی‌خواهد واحد یا علامت تماسش شناخته شود.
وی گفت: «ما باید از آنچه داریم دفاع کنیم. حمله به کورسک سربازان خوب را از پوکروفسک دور می‌کند – و اگر برخی از نیرو‌های روسی را منحرف کند، فقط مشکل تعداد آنها را از یک جا به جای دیگر منتقل می‌کند.» سپس به شیوه‌ای که خاص اوکراینی‌ها است اضافه کرد: «مادرم همیشه به من می‌گفت: جای خودت را حفظ کن.»
شایعاتی به طور مداوم وجود دارد مبنی بر اینکه سرهنگ امیل اشکولوف، فرمانده محبوب تیپ ۸۰ اوکراین، که اکنون در حمله به کورسک شرکت دارد، در پایان ژوئیه از سمت خود برکنار شده است، زیرا با حمله به روسیه مخالف بود و مطمئن نبود که یگانش برای انجام این وظیفه به اندازه کافی قوی است. در آن زمان، سربازان یگان به طور عمومی و ناموفق خواستار بازگرداندن او شدند.
استونی، که افسران اطلاعاتی آن جزو بهترین تحلیل‌گران اهداف روسیه هستند، روز جمعه اعلام کرد که نشانه‌ای از تجمع کافی نیرو‌های مسکو برای یک ضد حمله کامل در کورسک وجود ندارد و واکنش آن هنوز غیرهماهنگ است که شاید منعکس‌کننده اولویت‌بندی دونباس باشد.
سرهنگ دوم ماتیاس پووسپ، معاون رئیس ستاد نیرو‌های دفاعی استونی، گفت: «هنوز نشانه‌ای وجود ندارد که نیرو‌های مسلح روسیه نیرو‌ها و مناطق کافی برای انجام چنین اقدامات مهمی ضدحمله داشته باشند.» وی افزود: «اقدامات انجام شده از نوع دفاعی است یعنی آنها خطوط دفاعی را ایجاد می‌کنند، واحد‌ها را جابجا می‌کنند.»
با این حال، روز شنبه نشانه‌ای تیره از تلافی روسیه وجود داشت. یک موشک بالستیک در مرکز سومی، شهری که نزدیک‌ترین به حمله مرزی است، منفجر شد – این اولین باری بود که این شهر خود برای تقریباً یک هفته هدف قرار گرفته بود.
فیلم‌های دراماتیک از آتش و خودرو‌های سوخته در شبکه‌های اجتماعی منتشر شد و به گفته مقامات محلی، دو غیرنظامی زخمی شدند.
سومی، که جمعیتی حدود ۲۵۰ هزار نفر دارد، در گرمای تابستان همچنان شلوغ و پرجنب و جوش باقی مانده است، اگرچه صدای انفجار‌های ناشی از بمب‌های روسی در فاصله دور افزایش یافته است. بیمارستان‌های آن، اگرچه، پر از مجروحان خط مقدم شده است و درخواست‌هایی برای اهدای خون برای کمک به درمان سربازان مجروح هفته گذشته صادر شد. یک ساعت طول کشید تا نیاز برآورده شود.
این شهر همچنین حدود ۴ هزار نفر را که از روستا‌های کشاورزی در منطقه نزدیک به مرز در شمال فرار کرده‌اند، پذیرفته است، بسیاری از آنها قصد دارند آپارتمان‌هایی اجاره کنند.
در منطقه مرزی، شش مایل از مرز فاصله دارد، در همین حال، تنها تعداد کمی از غیرنظامیان و زیرساخت‌های کمی فعال باقی مانده است. یک فروشگاه با پنجره‌های شکسته همچنان مواد غذایی می‌فروخت، اما بیشتر مکان‌ها بسته بودند. یک سازمان کمک‌رسانی، Global Empowerment Mission، هر ماه نزدیک به ۲۶ هزار جیره غذایی تامین می‌کند، زیرا عرضه‌های بازاری غایب است و هر هفته به روستا‌های خط مقدم برای توزیع بین جمعیت باقی‌مانده می‌رود.
با این حال، تعدادی از اوکراینی‌ها اصرار دارند که باقی بمانند، مانند والنتینا میکولایونا، یک بازنشسته از یوناکیوکا، که می‌گوید حاضر نیست با یکی از سه دخترش نقل مکان کند: «من خیلی پیرم، نمی‌توانم از نو شروع کنم. نمی‌خواهم آنچه را که دارم ترک کنم.»
والنتینا خانه‌اش را به ناظر نشان داد. چیز‌های زیادی برای از دست دادن وجود دارد: یک خانه آجری بزرگ، با یک غاز و مرغ‌ها در حیاط، و ذرت شیرین رسیده، چغندر، سیب و بیشتر در مزرعه‌ای در پشت خانه که بز‌ها بسته شده‌اند. به گفته وی، رفتن به کلیسا بسیار خطرناک شده است، اما زمانی که ما از آنجا بازدید کردیم آرام بود.
با این حال، خطر برای او واقعی است، هرچند این زن ۶۲ ساله قاطعانه معتقد است که ارتش اوکراین کار درستی انجام داده است. او پرسید: «این ایده خوبی است – آنها را عقب راندند. بگذارید آنها همان جا بمانند. چرا آنها می‌خواهند اینجا بیایند؟ آیا آنها زمین کافی ندارند؟»
پایان مطلب
