یک سوال بزرگ در برابر کاغذیها / چرا خاطره شیرین «چکاپا» تکرار نمیشود
به گزارش واحد سنجش و راه حلهای رفتاری در بازار (آبسیم) بورس نیوز، شرکت «گروه صنایع کاغذ پارس» روز آینده مجمع فوق العاده برگزار میکند تا در خصوص افزایش سرمایه 79 درصدی از محل سود انباشته تصمیمگیری کند.
طبق صورتهای مالی 12 ماهه منتهی به آبان سال 97، بیش از 1176 میلیارد ريال سود انباشته وجود دارد که 1040 میلیارد ريال آن به حساب سرمایه منتقل خواهد گردید. به نوعی، این شرکت درنظر دارد از معافیت مالیاتی نهایت استفاده را ببرد و حداقل تا سال‌ها پرونده افزایش سرمایه از این محل را ببندد.
همانطور که در تصویر بالا مشاهده می‌کنید، «چکاپا» تا سال 94 در زیان انباشته غرق بود؛ زیانی که میراث مدیریت دولتی بود. ولی پس از خصوصیسازی طی یک روند صعودی پرشتاب، چنان مسیر سودسازی را طی کرد که دیگر نه تنها خبری از سرخی صورت مالی نیست، بلکه به دنبال انتقال سود انباشته به حساب سرمایه است.
در این گزارش قصد داریم نگاهی تاریخگونه به این شرکت فعال در حوزه کاغذ بیاندازیم تا اثرات خصوصیسازی را به صورت ملموس ببینیم.
کارخانه «کاغذ پارس» با هدف استفاده از باگاسِ تولید شده در کارخانه نیشکر هفت تپه، در سال 1349 به بهره‌برداری رسید. پس از راهاندازی تا مدت‌ها تنها تأمینکننده کاغذ چاپ و تحریر بود اما به دلیل صدمات وارده در طی دوران جنگ تحمیلی و عدم نوسازی و بازسازی در زمان تصدی بخش دولتی، تا مرز تعطیلی دائمیو ورشکستگی پیش رفت و در سال 91 میزان تولید به کمتر از 20 درصد ظرفیت اسمیرسید.
اما در مهر ماه سال 92 فصل جدیدی از تاریخ این شرکت آغاز شد و سهام آن به بخش خصوصی واگذار گردید. در واقع، «کاغذ پارس» آزاد شد. پس از آن، با بازسازی و نوسازی ماشین آلات، فرآیندها و منابع انسانی، به بالاترین سطح تولید تا آن زمان دست یافت. علاوه بر این، شتاب رشد «کاغذ پارس» به حدی رسید که پا را از بازارهای داخلی فراتر گذاشت و بازار 15 کشور دنیا را نشانه گرفت و سبد محصولات خود را نیز متنوع کرد.
به این ترتیب، بعد از خصوصیسازی، «گروه صنایع کاغذ پارس» به تنها تولیدکننده خمیر ویرجین شیمیایی در خاورمیانه و کاغذ چاپ و تحریر شیمیایی تبدیل شد. گام بعدی با عرضه سهام این شرکت در اردیبهشت ماه سال 95 برداشته شد و از آن زمان تاکنون عملکرد قابل قبول و رضایتبخشی از خود بر جای گذاشته است.
اثرات خصوصیسازی به خوبی از روند صعودی فروش و سودآوری نمایان است.
علاوه بر رشد درآمدها، در کنترل هزینهها نیز موفق عمل کرده و در این سال‌ها بر حاشیه سود «چکاپا» افزوده شده و در سال مالی اخیر به رقم جالب توجه 40 درصد رسید؛ موردی که در شرکت‌های رقیب به چشم نمیخورد.
حال سوال این است که چرا تجربه شیرین خصوصیسازی در شرکت «صنایع کاغذ پارس» در دیگر شرکت‌های صنعت کاغذ به اجرا در نمیآید؟!
شرکت «صنایع کاغذسازی کاوه» که به نوعی زیرمجموعه تأمین اجتماعی است، در حال حاضر با سرمایه 250 میلیارد ريالی، نزدیک به 122 میلیارد ريال زیان انباشته دارد. دیگر شرکت این گروه، «کارتن ايران» نیز تحت تملک تأمین اجتماعی است و کمی اوضاع بهتری دارد. در واقع، هیچکدام نتوانستهاند خود را به شرایط ایدهآل نزدیک کنند!
