بازگشت تدریجی نرخ‌های "فملی" در بورس‌کالا

شرکت مس در قبال نیروهای بومی منطقه شهر خاتون اباد که کانون تولید مس میباشد و از آب های زیرزمینی آن منطقه استفاده میکند و با الودگی که شرکت ذوب مس دارد تمام پوشش گیاهی و کشاورزی منطقه رو طی چند سال متوالی از بین برده است و منطقه رو تبدیل به یک منطقه صنعتی کرده ولی شرکت مس در قبال استفاده از این منابع اب خاک و هوا حاضر به همکاری با نیروهای جوان و بیکار بومی منطقه نیست و در قانونی جدید گفته نیروی بومی بیشتر از شش ماه حق کار در پروژه های مس را ندارد این حرف یعنی چی ؟ پس نیروی بومی منطقه کجا برود زندگی کند .الان که شرکت مس در حال حرکت به سمت تولید بدون الودگی هست پروژه ای به نام کارخانه اسید سولفوریک را راه اندازی کرده است که پس از پایان پروژه تمام نیروهای بومی که در پروژه اسید کار میکردند رو بعد از دو الی پنج سال و بیشتر رو اخراج کرده است و گفته اند که نیروهای بومی بالای شش ماه رو اخراج کنید و هیچگونه پاسخی به کارگران نداده است که بعداز این همه مدت دیگر کجا دنبال کار بروند .در صورتی که برای راه اندازی کارخانه اسید نیاز به همین نیروهایی دارد که از اول پروژه پای کار بوده اند نیروهایی که با مدرک تحصیلی فوق دیپلم و لیسانس کارگری کار کرده اند به امید اینکه روزی این پروژه به اتمام برسد و در راه اندازی کارخانه اسید مس جذب شرکت شوند نه اینکه اخراج شوند .پس حقیقت بومی گرایی چه میشود آیا فقط شعار هست .از مسوولین مربوطه در حوزه صنعت مس تقاضا دارم که به حق کارگران بومی پروژه اسید سولفوریک خاتون اباد رسیدگی شود .

شرکت مس چرا نیروهای بومی منطقه شهر خاتون اباد که کانون تولید مس میباشد را بعداز پایان پروژه اسید سولفوریک خاتون اباد اخراج کرده است چرا قانون نیروی بومی بیشتر از شش ماه حق کار ندارد را اجرا کرده است و چرا الان که کارخانه اسید سولفوریک خاتون اباد به مرحله راه اندازی رسیده است هیچ کدام از نیروهای بومی که در پروژه سنگین اسید کار کرده اند را جذب نکرده و همه آنها را که صدو چهل نفر بوده اند را اخراج کرده است