خودروسازان و ادعاهای ...

به گزارش بورس نیوز اگر چه سال گذشته خودروسازان وعده دادند که هر سه ماه یک بار قیمت خودرو به روز رسانی می شود و از زیان خودروها کاسته خواهد شد اما در عمل اتفاق خاصی در صورت‌های مالی خودروسازان مشاهده نمی‌شود و چاه زیان خودروها روز به روز عمیق تر می گردد.

فربد زاوه کارشناس صنعت خودرو در گفتگو با بورس نیوز در این خصوص بیان کرد: در کشوری که نرخ تورم سالانه به صورت رسمی حدود ۴۶ درصد است، اصلاح قیمت خودرو هر ۳ ماه یکبار به این معنی است که قیمت خودرو در هر فصل حداقل ۱۰ الی ۱۲ درصد از تورم عقب تر است. ضمن اینکه در همان زمان هم که این تصمیم گرفته شد، خودروسازان از قیمت‌های بازار بسیار عقب‌تر بودند. از این رو معتقدم این سیاست اصلاً سیاست مناسبی برای خودروسازان نبوده است.

وی افزود: فقط قیمت‌گذاری دستوری و سرکوب قیمت ها معضل صنعت خودروسازی ما نیست. مشکل اینجاست که مدیران شرکت‌های خودروسازی هم اعتنای چندانی به کاهش هزینه‌ها ندارند و کاهش هزینه ها دغدغه اصلی آنها نیست. لذا معتقدم مادامی که قیمت‌گذاری دستوری ادامه داشته باشد و نگاه مدیریتی به صنعت خودرو با روال فعلی باشد، شرکت‌های خودروسازی هرگز از زیان خارج نخواهند شد.

این کارشناس صنعت خودرو تصریح کرد: بخش زیادی از محصولات شرکت های خودروسازی، اگر به قیمت بازار فروخته شود، زیانی برای شرکت‌های خودروساز نخواهد داشت و حتی می‌تواند سودی هم برای آنها به ارمغان آورد. کما اینکه در شرکت سایپا که فاصله قیمت محصولی همچون تیبا با بازار آزاد کمتر است، شیب زیان دهی هم کمتر است. در مقابل در ایران خودرو با توجه به اختلاف قیمت شدید محصولاتی مثل پژو ۲۰۶ و پژو ۲۰۷ با بازار آزاد، شیب زیان دهی بیشتر است.

این کارشناس صنعت خودرو در ادامه در رابطه با بعضی انتقادات نسبت به بالا بودن قیمت تمام شده خودرو در کشور ما گفت: در نظر داشته باشید که در سایر کشورهای دنیا هم خودرو با قیمت کمتر از ۵۰۰۰ دلار به آن معنی وجود ندارد و قیمت خودرو در کشور ما قیمت بالایی نیست. مشکل اینجاست که در شرایطی که شرکت ها را مجبور به فروش محصول با قیمت‌گذاری دستوری کنیم، شرکت ها هم تلاشی برای ارتقای کیفی محصول خود نخواهند کرد. هیچ جای دنیا چنین روالی مرسوم نیست که درهای مملکت به روی واردات خودرو بسته شود و یک بازار ۱ میلیونی خودرو را به اینهمه واسطه بسپاریم و سیاستگذاران و دولتمردان و اهالی مجلس، همگی در اداره امور شرکت های خودروسازی و بازار خودرو دخالت داشته باشند. برخلاف تمامی ادعاها، مدل کسب و کار در صنعت خودروسازی ما بر اساس سودآوری شرکت‌ها نیست و نگاه سیاست گذاران ما به صنعت خودروسازی شبیه به سفره ای است که پهن شده و همه باید سهمی از آن داشته باشد. ضمن اینکه هزینه های مالی در شرکت های خودروسازی نیز به نحو وحشتناکی بالاست. مادامی که منابع مالی شرکت‌های خودروسازی محدود است و به خاطر تحریم‌ها، فشار سنگینی روی این صنعت وجود دارد و مداخله‌های سیاست مردان هم عرصه را بر تولید کننده تنگ کرده، نمی‌توان انتظار سودآوری در این شرکت‌ها را داشت. اینکه مدام اعلام کنیم تحریم ها اثری بر تولید صنعت خودروسازی ما نداشته نمایش تبلیغاتی بیش نیست و ادعاهای این چنینی همان معضلی است که اقتصاد ما را دچار بحران کرده است. ضمن اینکه به نظر می رسد زیان شرکت‌های خودروسازی، بهانه ای است برای اینکه شرکت های خودروسازی از کنترل سیاسیون خارج نشوند.