با شاخ‌های مجازی و فرماندهان نظامی، منتظر تحول اقتصادی و بین‌المللی نباشید!

به گزارش بورس‌نیوز، باور کنید دوست نداریم تنها چند هفته پس از انتخاب مسعود پزشکیان به‌عنوان رئیس‌جمهور کشور، پیش‌قضاوتی منفی داشته باشیم. با این‌وجود حکایتی در فرهنگ ما ایرانی‌هاست که می‌گوید "عاقلان را اشارتی کافی است".

علی‌رغم آنکه ما هم به‌مانند ۶۰ درصد حائزین شرایطی که در انتخابات شرکت نکرده بودند تا حدود زیادی از تغییر و تحولی جدی در سیاستگذاری‌های حکومت و بهبود شرایط عمومی جامعه ناامید شده بودیم با این وجود چند جمله از کل مباحث مطرح شده در صحبت‌های پزشکیان در مناظرات و برنامه‌های تبلیغاتی ایشان، کورسو‌های امیدی را در دل ما و بسیاری از افراد ایجاد کرد.

از بخش عمده‌ای از خطبه‌های خوانده شده از نهج‌البلاغه توسط جناب پزشکیان که عبور کنیم یک جمله طلایی مورد استقبال ما و بسیاری از شنوندگان و رأی‌دهنده‌ها قرار گرفت. در بخشی از مناظرات ایشان اذعان داشتند که:

"من می‌دانم که نمی‌دانم و کار را به کارشناسان می‌سپارم"

از انتخاب افراد کابینه و حاشیه‌هایی که در این مدت کوتاه به وجود آمده به نظر می‌رسد حداقل در خصوص این جمله، انتظارات برآورده نشده است.

تنها بخش "من می‌دانم که نمی‌دانم" در این یک ماه محقق شده و بخش دوم و مهم "سپردن کار به کارشناسان" نه محقق شده و نه احتمالاً محقق می‌گردد.

رمزگشایی از اتفاقات یک‌ماهه اخیر

امیدوارم متن و گزارش حاضر، احساسات کسی را جریحه‌دار نکند و ما به‌ پیش‌داوری‌های عجولانه متهم نشویم. با این‌وجود ازآنجا که موضوع فعالیت رسانه بورس نیوز، اقتصاد و بورس است و سرمایه‌گذاران، فعالان یا دنبال‌کنندگان این حوزه نیاز به تحلیل و پیش‌بینی شرایط کنونی و آینده دارند، اجازه دهید در اقدامی شجاعانه و البته پرریسک (از حیث اعتبار تحلیلی رسانه)، چند نتیجه‌گیری ساده از اتفاقات یک‌ماهه اخیر داشته باشیم.

انتظار داریم دوستان، بچه‌های بالا و پایین، جسارت ما را ببخشند و البته صمیمانه امیدواریم که تمام پیش‌بینی‌های ما غلط و نادرست باشد و بی‌اعتباری ما به قیمت سربلندی و موفقیت کشور عزیزمان تمام شود.

۱- تا نپذیریم که از دنیا عقبیم، نه ضعف‌ها و کاستی‌هایمان را می‌بینیم و نه تلاشی برای بهبودشان می‌کنیم 

شاید یکی از بدترین اتفاقات در این کشور، توهم پیشرفت و قدرت کشور در ذهن مسئولین و حکمرانان کشور است. شما وقتی ضعف‌ها و عقب‌ماندگی‌های خودتان را در هر زمینه‌ای درک نکنید، نه می‌توانید راه‌حل‌هایی برای آن پیدا کنید و نه می‌توانید به پیشرفت فکر کنید.‌

نمی‌دانیم مسئولین دولت و حکمرانان کشور دقیقاً در کدام کشور زندگی می‌کنند که به طور مرتب دم از پیشرفت، موفقیت، فتح قله‌ها و ابرقدرت بودن در تمام حوزه‌ها می‌زنند. شاید یکی از دلایلی که شرایط کشور به چنین وضعیت بغرنجی رسیده، عدم درک صحیح مسئولین از جایگاه اقتصادی، صنعتی، علمی، بین‌المللی و... کشور است. 

تاکنون (البته به استثناء مناظرات ریاست‌جمهوری) از زبان مسئولین و نمایندگان حکومت شنیده‌اید که در خصوص عقب‌ماندگی علمی و صنعتی کشور سخنی گفته باشند. به لطف خدا و سایه مسئولین و حکمرانان کشور، ایران در طی سال‌های گذشته همواره یکی از ابرقدرت نظامی، اقتصادی، صنعتی، ورزشی و علمی منطقه و جهان بوده است. از زمان محمود احمدی‌نژاد به این سو، اکثر کشور‌های دنیا به دنبال تقلید و پی بردن به استراتژی‌های پیچیده علمی، صنعتی، نظامی و سیاسی ما بوده‌اند و بسیاری از کشور‌ها هم مدام خود را در دستیابی به جایگاه ایران در جهان کنونی، عاجز می‌دانند.

ما همواره مظهر پاکی، صداقت و پیام‌آور صلح بودیم و آمریکا و اروپا مظهر شر و ستم به مردم کشورهایشان و سایر کشور‌های دنیا.

اگر بعضاً و استثنائا در برخی حوزه‌ها هم مشکلی باشد و ضعفی احساس شود، بی‌تردید مربوط به میزان هوش و درایت مردم ما یا سوءمدیریت مسئولین حکومت نیست، بلکه همه‌اش مربوط به دشمنان قسم‌خورده خارجی است.

ظرفیت برداشت نفت سال‌ به‌ سال کمتر می‌شود، آب نداریم، در تابستان‌ها برق نداریم و در زمستان‌ها گاز نداریم، ۲۵ سال پس از تولید پراید هنوز بخشی از قطعات را وارد می‌کنیم، شیرخشک، پوشک، مداد، دسته بیل و سنجاق قفلی وارد می‌کنیم، سر تا پا از لباس‌هایمان تا ماشین و لوازم خانگی همه چینی هستند، دانشگاه‌هایمان مرتبه علمی جهانی ندارند، اما همه این‌ها نافی پیشرفت‌های بیشمار کشورمان نیست.

اما این نوع سخنرانی‌ها و کتمان واقعیت تا کجا ادامه دارد؟

متأسفانه، جناب عارف معاون اول رئیس‌جمهور ساده‌زیستمان، در روز‌های اخیر فرموده‌اند که کشورمان در بحث فناوری‌های پیشرفته جزو مدعیان بزرگ دنیا به شمار می‌آید.

حتی اگر فرض کنیم، در سال‌های اخیر "همه‌ی ژن خوب‌های" کشور از جمله پسر جناب عارف، موفق به ثبت پیشرفت‌های ویژه‌ای در زمینه فناوری‌های نوین گردیده‌اند، مردم این کشور، حق دارند در جریان این فناوری‌ها قرار گیرند.

جناب عارف می‌توانند دقیقاً اشاره کنند ما در زمینه کدام فناوری‌های پیشرفته جزو مدعیان دنیا هستیم؟ ما در سال‌های گذشته حتی یک فلش مموری ۲ گیگابایتی ساخت ایران را به چشم دیده‌ایم (البته ظاهرا در دو سال گذشته با چند قطعه مونتاژی بالاخره ساخته‌ایم)؟ یک برد الکترونیک نه چندان پیچیده لوازم خانگی در ایران تولید شده است؟ یک نوع گوشی تلفن همراه ساخت ایران در ۲۰ سال گذشته را به یاد دارید؟ پس از ۵۰ سال از ساخت هلی‌‎کوپتر در جهان، رئیس جمهور ایران در سفر با هلی‌کوپتر‌های مستهلک روسی، سقوط می‌کند و سال‌هاست توان ساخت حتی یک کامیون یا اتوبوس غیرمونتاژی را هم نداریم.

به نظر شما ما حق نداریم در جریان دستاورد‌های بزرگ کشور در زمینه فناوری‌های پیشرفته قرار گیریم؟ اگر چنین چیزی وجود دارد که انشالله هم وجود دارد، امکان دارد چند چشمه از آن فناوری‌های پیشرفته را هم به ما معرفی کنید تا خیال‌مان راحت شود، کشور نیازی به تلاش بیشتر ندارد.

۱۲ سال پیش دولت وقت اسپانیا، اعلام کرد که وضعیت اقتصادی کشور نیاز مبرم به پیاده‌سازی طرح ریاضت اقتصادی و کاهش هزینه‌ای ۴۰ میلیارد دلاری دارد. پس از اعتراضات متعدد، حتی پادشاه این کشور نیز ناچار به پذیرش طرح ریاضت اقتصادی و کاهش هزینه‌های خود شد. 

اما در ایران ما، تنها در زمان یک‌ماهه انتخابات ریاست‌جمهوری، کشور وضعیت نامناسبی دارد و پس از آن دوباره همه چیز گل‌وبلبل است. تابه‌حال شنیده‌اید مسئولی از عقب‌ماندگی ایران و لزوم تلاش سه‌شیفته برای جبران آن کند؟

۲- اقتصاد کشور را به شاخ مجازی می‌سپارید و به دنبال معجزه هستید؟

متأسفانه، پیش از انتخاب جناب پزشکیان همه از افرادی جدید و قاطع در زمینه پیاده‌سازی سیاست‌های جدید اقتصادی صحبت می‌کردند غافل از اینکه ایشان به دنبال استفاده از افرادی با رزومه‌ای ضعیف و از بدنه حکومت هستند.

"آزموده را آزمودن خطاست"

بسیاری بر این اعتقادند، سپردن اقتصاد به شخصی که در سه سال گذشته بیش از آنکه در مرتفع‌سازی مشکلات، دین خود را به کشور ادا کند، به‌عنوان یکی از شاخ‌های مجازی مشغول ارسال توییت‌های نامنظم در خصوص کنایه به دولت بوده است، اشتباهی نابخشودنی است.

جناب پزشکیان پس از اعتراضات در خصوص کابینه معرفی شده به مجلس، اعلام کردند بهتر است مردم، افراد کابینه را از عملکردشان قضاوت کنند. سؤال اینجاست که جناب پزشکیان تصور می‌کنند مردم عملکرد کابینه معرفی شده را ندیده و با پوست و خون خود احساس نکرده‌اند؟

ایشان می‌توانند توضیح دهند که عملکرد جناب همتی در زمان مدیریت‌شان در بانک مرکزی چگونه بود؟ با کدام سیاست یا ابتکار علمی ایشان، تورم کاهش یافت یا ارزش پول ملی تقویت شد؟ آیا در زمان وی با بانک‌های متخلف برخورد شد یا ضعف شخصیتی و کاریزمای ضعیف او منجر به افزایش بحران در بانک‌های آینده، ایران‌زمین، دی و... شد؟ اوضاع ارزی کشور و صف‌های طولانی اخذ دلار دولتی در صرافی‌ها را به یاد دارید؟ اثر یادگاری‌ها و دستاورد‌های ایشان در بانک مرکزی، هنوز هم به طور کامل از بین نرفته است.

جناب پزشکیان این کشور نیاز به یک اقتصاددان درجه یک و عملگرا به‌عنوان وزیر اقتصاد دارد، نه شخصی که بیش از ۱۴ سال از فعالیت حرفه‌ای خود را به انجام امور سیاسی در صداوسیما گذرانده است.

این اقتصاد ورشکسته، مدیری شجاع و توصیه ناپذیر خارج از بدنه ضعیف حکومتی می‌خواهد، نه شخصی که در طول سال‌ها مسئولیت، دستاوردی بزرگ را برای خود ثبت نکرده و همواره بخشی از حکومت بوده است. اگر ایشان می‌توانست به اقتصاد این کشور کمکی جدید و متفاوت کند، تابه‌حال کرده بود.

۳- با این کابینه به استقبال تعامل با دنیا و رفع تحریم‌های بین‌المللی می‌روید؟

همانگونه که در تیتر گزارش هم اشاره شد سرمایه‌گذاران و فعالان اقتصاد کشور، چندان به دنبال تحول در دولت جناب پزشکیان نباشند. معرفی فرماندهان نظامی پیشین در سمت‌های کلیدی، نظیر وزیر کشور تا حدود زیادی معرف رویکرد ایشان است.

شعار‌های انتخاباتی ایشان در مناظرات پیش از ریاست‌جمهوری را به یاد دارید؟ 

باور بفرمایید، تعامل با دنیا و تلاش برای رفع تحریم‌ها را نمی‌توان با فرماندهان نظامی سابق به نتیجه رساند. هر شخصی برای به‌دست‌آوردن هر پست و جایگاهی، تربیت شده است. فرماندهان نظامی برای جنگ و تقویت بنیه تهاجمی و دفاعی تربیت شده‌اند و سیاست‌مداران برای تقویت روابط و حفظ منافع ملی.

نه سیاست‌مداران می‌توانند اقتدار نظامی کشور را حفظ کنند و نه فرماندهان نظامی می‌توانند کشور را به سمت ارتقاء روابط بین‌المللی و حفظ منافع ملی سوق دهند.

این عزیزان و بزرگواران برای این کار تربیت نشده‌اند و افکار و عقاید نهادینه شده در ذهن آن‌ها را نمی‌توان با چند جلسه در هیئت دولت تغییر دارد.

۴- حداقل رئیسی تکلیفش با خودش و مردم مشخص بود:

علی‌رغم تمام ایرادات وارد بر کابینه و عملکرد دولت جناب رئیسی، حداقل تکلیف جناب رئیسی با خودش و مردم مشخص بود. همه می‌دانستیم که ایشان مسئولیت‌های کشور را به چه طیفی از عقاید سپرده و به دنبال حل مشکلات کشور از چه مسیری هستند.

همه می‌دانستیم که مشکلات کشور، قرار است به دست فارغ‌التحصیلان توانمند دانشگاه امام صادق حل شود و نه فارغ‌التحصیلان دانشگاه شریف، تهران و بهشتی.

اما باور کنید که معرفی کابینه پزشکیان، بیش از آنکه آشتی ملی را به ذهن تداعی کند، کمای ملی را یادآور می‌شود. افرادی با چنین اختلافات عمیق دیدگاهی و فکری را چگونه قرار است هم راستا کرد و کشور را از این بحران نجات داد؟

اگر مردم از عملکرد کابینه جناب رئیسی راضی بودند و کشور را در راه فتح قله‌های جدید می‌دیدند، به جناب زاکانی، قاضی‌زاده هاشمی، قالیباف و جلیلی که خود را از مریدان و رهروان ایشان معرفی می‌کردند، رأی می‌دادند نه به شما که خود را مخالف سیاست‌ها و عملکرد ایشان معرفی می‌کردید؛ ولی از وزرای ایشان استفاده می‌کنید.

" مگر کابینه کشور، پرتفوی بورسی است که از هر حزب و صنعتی، چند سهم به یادگار انتخاب کرده‌اید؟ چه خوب است می‌دانید که نمی‌دانید"

زمانی که دولت، مجلس و... یکدست بود چنین فاجعه‌ای رقم خورد، وای به حال ما که در این دوره نمی‌دانیم با چه نوع تفکر و از چه طیفی سروکار داریم.

با دلایل استعفای ظریف کاری نداریم (به اعتقاد بسیاری، ایشان پس از معرفی کابینه توسط پزشکیان، نسبت به افراد معرفی شده در کارگروه‌های تخصصی معترض و با دیدن شرایطی متفاوت از آنچه انتظار داشتند، خود را از این دولت هم مبرا کردند. البته از منظری، سیاست‌مداری که بعد از ۴۰ سال فعالیت سیاسی در این مملکت نتواند بازی حاکمیت را حدس بزند همان بهتر که در تیم سیاسی کشور حضور نداشته باشد)، اما بخشی از توییت ایشان قابل‌توجه بود.

وی در بخشی از توییت خود اشاره کرده بودند که بخش عمده‌ای از کابینه معرفی شده توسط پزشکیان، کاندید‌اهای دوم، سوم و حتی پنجم لیست کارگروه‌ها بوده است.

اینکه چگونه و بر اساس کدام زدوبند سیاسی، جناب پزشکیان از نام ۴ کاندید در یک کارگروه می‌گذرد و کاندید پنجم را انتخاب می‌کند، بر خلاف ادعای سپردن کار‌ها به کارشناسان از سوی ایشان بود.

اگر بنا بر ادعای بسیاری از کارشناسان، کابینه معرفی شده از سوی پزشکیان، نوعی باج‌دهی ایشان و سهم‌خواهی احزاب مختلف است که می‌بایست از هم اکنون، به حال این مملکت در ۴ سال آینده گریه کرد، زیرا احتمالا با طوفانی از بی نظمی و تصمیمات ضد و نقیض مواجهیم.

در نهایت از رخداد‌های یک ماه اخیر می‌توان این‌چنین استنباط کرد که پزشکیان، رئیسی دیگر است و شاید هم ضعیف‌تر. اگر از رکود، تورم، کاهش ارزش پول ملی، بی‌نظمی‌های بزرگ، قطعی‌های آب، برق و گاز خسته شده بودید و انتظار داشتید اوضاع کمی بهبود یابد، بعید است انتظاراتتان برآورده گردد.

با ظریف یا بی ظریف، آبی از این دولت هم گرم نخواهد شد.

پایان مطلب/