چرا اقتصاد آبی از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است؟
به گزارش پورس‌نیوز، رابطه اقتصادی انسان با دریا در حال دگرگونی است. دریا به عنوان محیطی برای تجارت جهانی و منبعی کلیدی برای غذا و انرژی به شمار می‌رود. سهم دریاها در اقتصادهای ملی از اهمیت ویژه‌ای برخوردار بوده و انتظار می‌رود که در پایان این قرن به یک نیروی اقتصادی برجسته تبدیل شود. در این راستا حسین شیرزاد، تحلیلگر کشاورزی توسعه، در نوشتاری به بررسی این موضوع پرداخته و در یادداشتی اختصاصی برای بورس‌نیوز بیان کرده است که انقلاب آبی در ادامه انقلاب سبز سال‌های گذشته شکل گرفته و گذار به یک اقتصاد آبی پایدار نیازمند سرمایه‌گذاری در فناوری‌های نوآورانه و درک اصول اقتصاد نئولیبرال در حوزه دریاها است. تولید آبزی‌پروری از ۶۰ میلیون تن در سال ۱۹۷۰ به ۱۲۰ میلیون تن در سال ۲۰۰۰ افزایش یافته و این روند در دهه گذشته به بیش از ۱۴۰ میلیون تن رسیده است.
با توجه به تحولات اخیر، سرعت تولید آبزی‌پروری به سرعت از شیلات سنتی فراتر رفته است. آبزی‌پروری مدرن به گونه‌ای طراحی شده که از جمعیت‌های وحشی دلفین‌ها، نهنگ‌ها و کوسه‌ها به هیچ وجه لطمه نمی‌زند و شبکه‌های غذایی را مختل نمی‌کند. هنگامی که عملیات آبزی‌پروری به درستی انجام شود، می‌توانیم بسیاری از اثرات منفی را از معادله حذف کنیم و تولید را بر اساس اهداف امنیت غذایی، پایداری و آگاهی محیط زیستی تنظیم نماییم. از انقلاب سبز نیز درس‌هایی آموخته‌ایم تا یک انقلاب آبی پایدارتر ایجاد کنیم.
فعالیت‌های دریایی در ۲۵ سال گذشته به میزان ۴۰۰ درصد افزایش یافته است و ارزش فعالیت‌های اقتصادی در بنادر ایالات متحده به ۵.۲۴ تریلیون دلار رسیده که ۲۶ درصد از اقتصاد این کشور را شامل می‌شود. پیش‌بینی می‌شود که حمل‌ونقل دریایی تا پایان سال ۲۰۲۵ دو برابر و تا سال ۲۰۳۰ سه برابر شود. اقیانوس‌ها فرصت‌های اقتصادی وسیعی را به ویژه در حوزه‌های داروسازی، آبزی‌پروری، انرژی و مواد معدنی فراهم می‌آورند.
آبزی‌پروری به کمک رباتیک در حال حاضر به یکی از سریع‌ترین روش‌های تولید مواد غذایی در جهان تبدیل شده است و تحت ابتکار رشد آبی اتحادیه اروپا به گسترش خود ادامه می‌دهد. این نوع تولید به منبعی حیاتی برای تغذیه بشریت تبدیل شده، هرچند که ۹۰ درصد تولیدات آبزی‌پروری جهان در آسیا انجام می‌شود.
اقتصاد آبی به عنوان یک مدل اقتصادی و اجتماعی جدید در شهرهای ساحلی در حال تجلی است. سواحل و اقیانوس‌ها به عنوان یکی از مولدترین اکوسیستم‌های روی زمین، خدمات متعددی ارائه می‌دهند که به طور مستقیم و غیرمستقیم از فعالیت و رشد اقتصادی حمایت می‌کنند. برآوردها نشان می‌دهد که اقیانوس‌ها ۳ تا ۵ درصد از تولید ناخالص داخلی جهان را تأمین می‌کنند و اگر اقیانوس‌ها به عنوان یک کشور محسوب می‌شدند، هفتمین اقتصاد بزرگ جهان را تشکیل می‌دادند.
در سال ۲۰۲۳، یک توافق تاریخی در سازمان ملل برای حفاظت از ۳۰ درصد از اقیانوس‌های جهان به تصویب رسید. همچنین کنوانسیون‌های بین‌المللی نظیر کنوانسیون حقوق دریاها به شکل‌گیری و حکمرانی مؤثر در این حوزه کمک می‌کنند. با توجه به این بسترها، کربن آبی به عنوان یک جزء کلیدی از اقتصاد آبی در نظر گرفته می‌شود که می‌تواند تأثیرات مثبتی در راستای پایداری اقتصادی، زیست‌محیطی و اجتماعی داشته باشد.
انتهای پیام/
