خوشبختانه با هدایت بسیاری از کارخانه‌داران و ثروتمندان سابق (خیامی‌ها، لاجوردی‌ها، برخورداری‌ها و...) به خارج از کشور، افراد انقلابی، ساده‌زیست و خیرخواه زیادی در کشور ظهور کردند که اصولاً این یکی از دستاورد‌های بزرگ به شمار می‌رود. اما متأسفانه برخی از این جوانان انقلابی که جایگزین فارغ‌التحصیلان دانشگاه‌های هاروارد، ییل و... شده بودند، نه‌تنها نتوانستند خدمات ارزنده‌ای را به مملکت ارائه دهند؛ بلکه با سوءمدیریت‌های گسترده لطمات جبران‌ناپذیری را به مردم کشور تحمیل کردند.  

متاسفانه و شوربختانه یکی از بزرگترین دستاورد‌های رئیس‌جمهور زاهد و ساده‌زیست ما در دوران ریاست جمهوری خود، افزایش چشمگیر کلاهبرداری، فساد و رواج ولنگاری‌های مالی در کشور بود. بدترین بخش ماجرا، اعطای مجوز‌های کیلویی بانک‌ها و رشد قارچ‌گونه موسسات مالی و اعتباری بدون مجوز در کشور بود که همچنان و پس از گذشت ۱۲ سال از پایان ریاست جمهوری معجزه هزاره سوم، زندگی مردم کشور را دستخوش فلاکتی جدی کرده است.

آنچه در سال‌های گذشته همواره مطرح بوده است، نگاه سلیقه‌ای و پرداخت اعتبار به دوستان و آشنایان نزدیک به کارگزاری‌ها بود. استدلال هم ساده است، بسیاری کارگزاری‌ها را تأسیس یا خریداری می‌کنند تا از لاین‌های اعتباری آن‌ها، نهایت استفاده‌های شخصی را داشته باشند. به عبارتی در کشور که نرخ تورمش بیش از ۴۰ تا ۵۰ درصد است، اخذ تسهیلات ۲۰ تا ۲۵ درصد حکم طلا را دارد. از این رو، کارگزاران اعتبار را در بازار‌های نزولی بین مردم پخش می‌کنند تا لاین‌های اعتباری خود را باز نگه دارند و با گردش معاملات اجباری، جریمه‌ها و سایر برداشته‌های مجاز و غیر مجاز بخشی از هزینه هایشان را پرداخت کنند، اما در بازار صعودی همه اعتبار به خودشان اختصاص دارد.

احتمالا بسیاری یا برخی از شما مخاطبان عزیز رسانه بورس نیوز، از خرید‌های اعتباری سهام در بازار سرمایه استفاده کرده اید. بی تردید، اکثر شما می‌دانید یا شنیده اید که استفاده از اعتبار در بازار‌های نزولی و راکد، خسارت‌های جبران ناپذیری را برای سرمایه گذاران در بازار سرمایه به ارمغان آورده است. 

به لطف ضعف مفرط علمی در بخش‌های نظارتی سازمان بورس و شرکت بورس و سهام شناور تنها ۰.۴۶ درصدی، حجم معاملات روزانه سهام این شرکت در برخی از روز‌های سال گذشته در حدود ۳.۰۰۰ سهم بوده است. باور کنید دیدن حجم معاملات روزانه ۳.۰۰۰ سهم از شرکتی با ارزش ۱۹.۰۰۰ میلیارد تومان و تعداد ۱۱.۵ میلیارد سهم، برای ما به عنوان فعالین بازار سرمایه خجالت آور است، برای دوستان و نخبگان شاغل در سازمان بورس و شرکت بورس را نمی‌دانیم!

‌می‌توان چندین و چند گزارش دیگر در خصوص شرایط عجیب و اقدامات نادرست شکل گرفته در بانک پاسارگاد و زیر مجموعه‌هایش نوشت، ولی از آنجا که می‌دانیم که یک گزارش یا ۱۰ گزارش هم نمی‌تواند مسئولین حکومتی، اقتصادی و نوابغ بانک مرکزی را از خواب زمستانی (البته شاید خواب نباشند و خودشان را به خواب زده باشند) بیدار کند، پس به همین گزارش اکتفا می‌کنیم. خودتان قضاوت کنید و ببینید در چه کشور گل و بلبلی زندگی می‌کنید.

احتمالاً خیلی نیازی به معرفی خانواده مدلل ندارید. بعید می‌دانم کمتر کسی در ایران راجع به انحصار موجود در واردات دانه‌های روغنی، خوراک دام، کنجاله، شکر و... نشنیده باشد. شاید باورتان نشود؛ ولی خاندان مدلل و شرکت‌های تحت مالکیت این خاندان، یکی از اصلی‌ترین صاحبان و سهام‌داران امپراتوری بانک پاسارگاد محسوب می‌گردند. نگران نباشید، بخشی از سپرده‌های شما عزیزان در این حوزه استفاده شده و اگر اعتراضی به نوسانات مداوم نهاد‌های دامی، روغن، گوشت قرمز، گوشت مرغ و البته قند و شکر دارید، یادتان باشد که همه ما در این وضع مقصریم.

با اتمام جنگ در سال های انتهایی دهه 60 و روند رو به رشد اقتصادی در دهه 70، بسیاری از افراد و نهادهای حاضر در حلقه های نزدیک به حاکمیت، که تا چندی پیش قدرت را در حضور پررنگ و مدیریت نهادهای نظامی می دانستند، متوجه شدند که شرایط تغییر کرده و می بایست از قدرتشان برای جذب منابع مالی و ساختن امپراتوری هایشان بهره مند شوند . حالا هر شخص، نهاد نظامی و قضایی برای خود بانکی داشت تا سرمایه های مردم را تبدیل به وام های کلان برای خودشان و نزدیکانشان کنند. با سود ماهانه بالاتر، پول بیشتری از مردم جذب کردند تا سر و سامانی به زندگی های ساده خود دهند.

جناب مدیران هلدینگ خلیج فارس، بهتر نیست به جای چسباندن نام مقدس خلیج فارس به انتهای نام یک باشگاه ورزشی، با بهبود میزان و کیفیت محصولات تولیدی در هلدینگ خلیج فارس، رقابت‌شانه به‌شانه با آرامکوی عربستان و نیز ورود شرکت هلدینگ خلیج فارس به بازار بورس آمریکا و لندن، باعث بیشتر شنیده شدن نام خلیج فارس شوید.لازم به یادآوری است در سال‌های اخیر کشور‌های غیر برادر در خلیج فارس نظیر عربستان و امارات، سرمایه‌گذاری‌های کلانی در ورزش فوتبال کرده‌اند. با توجه به احتمال بالای حضور استقلال در بازی‌های بین‌المللی و روبرو شدن این تیم با نمایندگانی از کشور‌های مذکور، آیا با خوردن ۵ یا ۶ گل از این تیم‌ها، نام و عظمت خلیج فارس خدشه دار نمی‌شود؟

باورش دشوار است؛ ولی کل سود عملیاتی ۶ماهه سال مالی ۱۴۰۲ شرکت ۶.۶۰۰ میلیارد تومانی این روز‌های بازار سرمایه، تنها ۵ میلیارد تومان است. به عبارتی احتمالاً سود عملیاتی ۶ماهه یک مغازه در بازار آهن شادآباد با ۲ یا ۳ کارگر از کل سود عملیاتی شرکت بورس انرژی ایران با ۶۹ نفر پرسنل که بخش عمده‌ای از معاملات انرژی کشور را در خود جای داده، بیشتر بوده است.

مدیریت شرکت پالایش نفت تهران توسط این بانوان توانا و متخصص کم بود که حالا با واگذاری ۵۱ درصد از سهام پتروشیمی اراک به این شرکت، سرنوشت این واحد پتروشیمی و سهام‌دارانش را نیز به سکینه خانم و دوستان سپردیم. وای به حال این مملکت، وای به حال سهام‌داران سهام عدالت، بیچاره سهام‌داران پالایش نفت تهران و بدبخت سهام‌داران پتروشیمی اراک

احتمالا خوانندگانی که سابقه بیشتری در بازار سرمایه ایران دارند، داستان هر ساله واگذاری‌های بنگاه‌های اقتصادی تحت مالکیت بانک‌ها و به ویژه واگذاری سهام پتروشیمی اراک توسط سرمایه گذاری گروه توسعه ملی (وبانک) را به یاد می‌آورند.

واقعاً مشخص نیست ما با تحریم محصولات کشور کره، آن‌ها را تنبیه کرده‌ایم یا مردم کشور خودمان را. متأسفانه، درست در طول سه سالی که ایران واردات از شرکت‌های ال جی و سامسونگ را تحریم کرده است، درآمد‌های جهانی گروه ال جی الکترونیکس، به طرز عجیبی بیشترین مقادیر خود را به ثبت رسانده است. به عبارتی اگر قرار بود تأثیر همه تحریم‌ها این‌گونه باشد، اکنون ایران با این حجم از تحریم، مرفه‌ترین کشور و احتمالاً دارای باارزش‌ترین پول ملی بود.

مگر قرار نبود که پس از خصوصی سازی قسطی و شبه برانگیز شرکت مخابرات ایران در سال ۸۸، کنسرسیوم تحت مدیریت تعاونی سپاه، این شرکت را به شرکتی در ابعاد بین المللی تبدیل کند؟ چرا شرکت مخابرات ایران با در اختیار داشتن انحصار کامل بازار تلفن ثابت و رانت بهره مندی از بزرگترین اپراتور همراه کشور، هر ساله چند هزار میلیارد تومان زیان عملیاتی می‌سازد؟ این بود نتیجه خصوصی سازی و مدیریت داهیانه در شرکت مخابرات ایران؟ 

در فضای کنونی بازار سرمایه کشور چندان تفاوتی ندارد که شما سهام چه شرکتی را با چه کادر مدیریتی، با چه کیفیت محصول و میزان انحصاری خریداری کنید. مهم نیست حاشیه سود عملیاتی و خالص شرکت چه درصد‌هایی را نشان می‌دهد. ریسک ها، تهدیدات و مزیت‌های صنایع مختلف از اهمیت محسوسی برخوردار نیست. آنچه این روز‌ها به عنوان یکی از اصلی‌ترین پتانسیل‌های رشد ارزش سهام یک شرکت در بین سرمایه گذاران بازار سرمایه مطرح است، توهم افزایش ارزش دارایی‌های شرکت با توجه به تورم سالانه کشور است. 

بااین‌وجود آنچه در ایران به اسم شرکت‌های دانش‌بنیان، فین‌تک و فعال در حوزه ICT به خورد ما می‌دهند، نسخه‌ای مضحک و کپی‌برداری شده از نمونه‌های بین‌المللی با کمترین میزان خلاقیت است. شاید به همین خاطر است که در سال‌های اخیر، تعداد زیادی از پروژه‌های این حوزه با صرف هزینه‌های زیاد، هیچگاه موفقیتی به دست نیاوردند. متأسفانه، در سال‌های اخیر، صرف هزینه‌های بالا و عدم دستیابی به نتایج دلخواه شرکت‌ها و پروژه‌های تعریف شده منجر به‌نوعی بی‌اعتمادی در سرمایه‌گذاران گردیده است. تا آنجا که بر خلاف بسیاری از کشور‌های پیشرو در این حوزه نظیر آمریکا، هند و... به‌مجرد آنکه گزارش و یا صحبتی از ورود و سرمایه‌گذاری به حوزه فناوری‌های فین‌تک و... در کشور می‌شنوید، ابهامات و خاطرات نامطلوب فراوانی در ذهن به وجود می‌آید. 

مدیران این شرکت، سرمایه‌گذاری‌های کلانی در تجهیز تیم‌های کامل کشف معدن در سال‌های اخیر کرده‌اند که احتمالاً دستاورد‌های آن را در ۱۰۰ یا ۲۰۰ سال آینده خواهید دید. به‌راستی تاکنون هیئت‌مدیره‌ای دیده‌اید که حتی عکس سنگ‌های جمع‌آوری‌شده در اکتشافات خود را برای سهام‌داران به نمایش بگذارند. درود بر ذهن سفید و پاکتان!

 یعنی حساب کنید بزرگ‌ترین مرکز تماس با بیش از ۴۰ کانتر حضوری را در مرکز افکارسنجی را راه اندازی کنید، از ۱۰۰ اپراتور دورکار و ۱۰۰۰ نیروی پرسشگر استفاده نمایید تا ببنید میزان شناخت مردم از آقای عشقی ریاست سازمان بورس، چقدر است؟

ممکن است افراد مختلفی از طریق واسطه‌ها و یا کانال‌های فضای مجازی، به شما سیگنال و زمان خرید برخی سهام را بدهند، اما هیچگاه زمان فروش را به شما نمی‌گویند چرا که در غیر اینصورت خودشان قادر به فروش سهام و شناسایی سود نخواهند بود. شاید هم، سیگنال خرید را درست در هنگام فروش سهام خود، صادر نمایند. 

بدون تردید، رویداد نامبارک قحط الرجال و کنارنشینی صاحب نظران که سال هاست گریبان جای جای مملکت را در بر گرفته، به نهادهای تصمیم گیرنده بازار سرمایه نیز نفوذی جدی داشته است. بنا بر ادعای بسیاری از کارشناسان و متخصصان بازار سرمایه و با احترام کامل به تمامی عزیزان شاغل در این نهادها، وضعیت کنونی و اتفاقات بازار نشان دهنده آن است که بعضی از کارکنان و مدیران این نهادها، نه تنها در حد و اندازه‌های تصمیم گیری برای بازار سرمایه نیستند که حتی مناسب برای کار در صنعت مالی هم نمی‌باشند.