تجدید ارزیابی دارایی ها باعث خوشبینی بازار شد
بورس نیوز:
امیررضا اعلاباف کارشناس بازار سرمایه در گفتگو با بورس نیوز، در خصوص جو به وجود آمده در بازار سرمایه بر اثر موضوع تجدید ارزیابی دارایی شرکتها گفت: همزمان با آغاز چرخش نسبی در بخش سیاستگذاری پولی و کاهش شدت انقباض در بازار بین بانکی و بازار پول، بازار سرمایه روزهای نسبتاً خوبی را در مقایسه با رکود مطلق حاکم در ماههای گذشته تجربه میکند و همچنین شاهد رشد سطح عمومی ارزش معاملات هستیم که بخشی از این جو مثبت ایجاد شده در حقیقت مربوط به خوشبینی و فضای رسانهای حاکم در رابطه با موضوع تجدید ارزیابی داراییهای شرکتها و به ویژه شرکتهای بزرگ و شاخص است.
وی ادامه داد:به طور کلی این درایور از نوع اسمی و در واقع صرفاً بازی با اعداد بر روی ترازنامه شرکتها است. این داراییها از مدتها قبل در دل شرکتها وجود داشته و مورد جدیدی محسوب نمیشود لذا اینکه بازار تا قبل از ایجاد جو فعلی توجهی به همان شرکتهایی که در حال حاضر اقبال زیادی از سهام آنها میشود نمیکرد به نظر جالب میرسد.
اعلاباف خاطرنشان کرد:، اما افزایش سرمایه شرکتها از محل مازاد تجدید ارزیابی (ارزش کارشناسی منهای ارزش دفتری فعلی) داراییهای ثابت مشهود استهلاک ناپذیر با وجود عدم بروزرسانی و انعکاس منصفانه هزینه استهلاک شرکتها و بزرگنمایی تصنعی سودآوری بنگاهها که یکی از دلایل کیفیت ضعیفتر سود شرکتهای بورسی و عدم ضریب گیری بالای آن است؛ دارای پتانسیلهای خوبی نیز برای این شرکتها است که برخی از آنها عبارتند از مواردی نظیر کاهش و واقعیسازی نسبتهای اهرمی، افزایش ظرفیت استقراضی شرکتها جهت انجام تامین مالی مبتنی بر بدهی خارجی، واقعیتر سازی نسبتهای عملکرد و همچنین انعکاس ارزش دفتری و P/B واقعی سهام شرکتها که این موضوع را برای بازار جذابتر میسازد.
وی عنوان کرد: کماکان لازم به ذکر است که حتی در صورت بروزرسانی ارزش داراییهای استهلاکپذیر و محاسبه هزینه استهلاک بر مبنای عمر مفید باقی مانده و ارزش اسقاط بروز داراییهای سرمایهای و کاهش سود حسابداری محاسبه شده، جریانات نقدی شرکتها از جمله میزان جریان نقد آزاد اهرمی و غیر اهرمی، سود قابل تقسیم و همچنین ارزشیابی شرکتها بر مبنای این جریانات نقدی و مدلهای تنزیل جریانات نقدی یا dcf تفاوتی حاصل نخواهد شد و اثر منفی ندارد. همچنین باید توجه داشت که هزینه استهلاک هزینه قابل قبول مالیاتی نیست.
وی ادامه داد: به طور کلی مبنای تصمیمگیری برای انجام سرمایهگذاری در سهام بنگاهها فعالیت تجاری، مدل کسب و کار آنها و ارزش افزوده و سود اقتصادی حاصله از این فعالیتهای تداومپذیر و عملیاتی آنها است؛ لذا با فرض تداوم فعالیت شرکتها آنچه به ویژه برای سهامداران خرد حائز اهمیت خواهد بود سودآوری شرکتها، سود قابل تقسیم و در حقیقت گردش دارایی ایجاد شده و کارایی مدیریت در زمینه به کارگیری داراییهای شرکت و افزایش هر ریال سود ایجاد شده به ازای هر ریال دارایی خواهد بود.
باید توجه داشت که دید سهامداران عمده در بحث سرمایهگذاری با دید سهامداران خرد کاملا متفاوت بوده و بعضا حتی شاهد ایجاد تضاد منافع آشکار میان این دو دسته از ذینفعان نیز هستیم به طوری که سهامداران عمده بیشتر تمرکز بر روی مسائل حاکمیت شرکتی، امتیازات و منافع شخصی ایجاد شده از محل بلوک سهام مدیریتی و کنترلی و... داشته و عموما افق طولانی مدت در سرمایهگذاری دارند که میتواند در نقطه مقابل سهامداران خرد قرار بگیرد.
دسته بندی کلی برای مدلهای ارزشیابی سهام شامل دو دسته مدلهای با فرض تداوم فعالیت و مدلهای با فرض عدم تداوم فعالیت شرکت میباشد به طوری که برای واحدهای تولیدی و خدماتی موجود در بازار داراییها در حقیقت زمانی اهمیت پیدا میکنند که فرض اصلی عدم توجیه اقتصادی تداوم فعالیت شرکت و توقف آن در آینده باشد و آنچه برای ما مهم است در واقع ارزش انحلال سهام یا liquidation value باشد که به زبان ساده یعنی زمانی که مدیریت شرکت قادر به استفاده درست و بهینه از داراییهای فراوان شرکت جهت ایجاد گردش دارایی و درآمد و سودخالص مناسب (نسبتهای سودآوری رشدی و بالاتر از میانگین صنعت و...) نیست این داراییها ارزشی برای سهامدار خرد نخواهد داشت و نباید ضریب اتکای بالایی در محاسبه ارزش منصفانه سهام فوق الذکر داشته باشد.
پایان مطلب